Ζωγραφίζει το γυφτάκι μια μύγα στον πίνακα. Την βλέπει ο δάσκαλος και νομίζει ότι ήταν αληθινή αφού ήταν τέλεια ζωγραφισμένη.
Προσπαθεί να την διώξει, την βαράει με το χάρακα αλλά αυτή εκεί, ακάθεκτη. Μόνο αφού άρχισαν να γελάνε τα παιδιά, κατάλαβε ότι κάτι τρέχει.
Παρατηρώντας την καλύτερα λοιπόν, διαπιστώνει ότι είναι… ζωγραφιά.
-Ποιος έκανε αυτή την τέλεια ζωγραφιά;
-Εγκώ ντάσκαλο, λέει το γυφτάκι.
-Μπράβο αγόρι μου! Τέλεια ζωγραφιά. Αύριο πες του πατέρα σου να έρθει, θέλω να του μιλήσω.
Την επόμενη μέρα πάει ο μπαμπάς.
-Συγχαρητήρια κύριέ μου.
Ο γιος σας έχει πραγματικό ταλέντο…
-Ντείρτου ντάσκαλε… Ντείρτου…
-Μα καλά! Εγώ σας λέω ότι το παιδί έχει ένα σπάνιο χάρισμα..
-Βρε ντείρτου που σε λέω. Νιείρτου.
-Μα ακούστε. Εχθές ζωγράφισε μια μύγα στον πίνακα, τόσο τέλεια που πίνακα, τόσο τέλεια που την πέρασα για αληθινή.
-Ντείρτο πολύ σε λέω. Ξέρω… Ξέρω.
Τις προάλλες ζωγκράφισε ένα μου νί στη σόμπα.
Παππούς έκαψε γκλώσσα του και εγκώ ισουισούνα μου. Ντείρτου που σε λέω…!
