Πέρασε ένας χρόνος από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη και ο μοναδικός επιζών του πρώτου βαγονιού παραμένει σε κώμα ακόμα και σήμερα, με την μητέρα του να «σπάει» τη σιωπή της για πρώτη φορά από εκείνη την ημέρα, συγκλονίζοντας με όσα λέει. «Ακόμα δεν μπορώ να αντικρίσω την εικόνα με τα δύο βαγόνια», λέει αναφορικά με το συμβάν που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα, όμως η ίδια μένει κοντά στο παιδί της που δίνει κάθε μέρα μάχη για την ζωή του.
«Εδώ και ένα χρόνο, δίνει γενναίο αγώνα για τη ζωή του. Παρακολουθείται από τους καλύτερους γιατρούς του κόσμου, εφάμιλλους με τους γιατρούς της εντατικής μονάδας του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, που έδωσαν μεγάλο αγώνα για το παιδί μας και έγιναν οικογένειά μας. Έναν χρόνο μετά, έχω τόσα πολλά να πω, δεν ήρθε η ώρα». Από την ημέρα του εγκλήματος αυθόρμητα στην αρχή, με προσπάθεια αργότερα, κρατάω τον θυμό. Γιατί επικεντρώθηκα στο πώς και όχι στο γιατί. Πώς να διορθώσω, πώς να γιατρέψω, να σώσω», τόνισε μιλώντας στο MEGA και στην εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι».
Η ίδια τόνισε την κρισιμότητα της κατάστασης αλλά και του ψυχολογικού βάρους που έχει μέσα της, βλέποντας το παιδί της σε αυτή την κατάσταση, συμπληρώνοντας: «Ο Γεράσιμος δίνει τιτάνια μάχη. Ακόμα, όλα είναι κρίσιμα, δεν νοείται κάτι άλλο, από το να είμαι σε δίπλα του, απερίσπαστη, ανεπηρέαστη. Μόνο τα λόγια των γιατρών και οι αποφάσεις για τα επόμενα βήματα. Ψάχνω το βλέμμα, την φωνή, την μουσική του… και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ πιο πέρα από το παιδί μου είναι αυτό: “Ποτέ να μην ξανασυμβεί”.
«Η εξέλιξη της κατάστασής του είναι απρόβλεπτη»
Και η μόνη τιμωρία όσων φταίνε είναι μπουν στη θέση μας, όχι αυτών που “έφυγαν”. Αλλά στη θέση όσων έμειναν. Ακόμα δεν μπορώ να αντικρίσω την εικόνα με τα δύο βαγόνια σε ορθή γωνία. Ξέρω όμως, με κάθε λεπτομέρεια, κάθε ιατρική πληροφορία, και παίρνω αποφάσεις στην θέση του. Ο Γεράσιμος έναν χρόνο μετά είναι σε κώμα. Και η εξέλιξη της κατάστασής του είναι απρόβλεπτη. Ο Γεράσιμος έχει κάνει 2 εγχειρήσεις. Η πρόγνωση είναι φτωχή”.
Όμως πέρα από την αγάπη μου, μόνο την ελπίδα και την πίστη έχω να του δώσω. Του έχω εμπιστοσύνη, έχει κερδίσει πολλές μάχες. Μέσα από την καρδιά μου είμαι ευγνώμων για τους ανθρώπους που προσεύχονται για το παιδί μου. δίνουν και σε μένα δύναμη. Η σημερινή απόλυτη προτεραιότητά μου, δεν αφήνει περιθώρια για οτιδήποτε άλλο».
