Το θρυλικό Ροντέο στην παραλία Αλίμου – πρώην Καλαμάκι – αποτέλεσε πόλο έλξης για μικρούς και μεγάλους επί μία 12ετία, από το 1975 έως το 1987. Υπήρξε το απόλυτο λούνα-παρκ της Αθήνας. Ήταν πολύ μεγάλο για την εποχή του και πολύ οργανωμένο. Η τοποθεσία του δίπλα στη θάλασσα ήταν ιδανική. Έδινε μια μαγεία. Κανένα λούνα – παρκ δεν μπόρεσε να συγκριθεί μαζί του. Ήταν το απόλυτο στέκι στη δεκαετία του 80.
Το Ροντέο μαζί με τις Ντισκοτέκ ήταν σημείο αναφοράς μιας ολόκληρης εποχής. Ένας αληθινός πόλος έλξης για μικρούς και μεγάλους.Το Ροντέο ήταν ανοιχτό από το πρωί έως αργά το βράδυ. Δεν υπήρχε συγκεκριμένο ωράριο όσο είχε κόσμο και η είσοδος ήταν ελεύθερη.
Όταν άνοιξε το Ροντέο το 1975 το βινύλιο είχε μπει για τα καλά στη ζωή των Ελλήνων κι έτσι είχαν την ευκαιρία να ζήσουν εκεί μια πρωτόγνωρη εμπειρία ακόμη και για σήμερα.. Οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να μπουν σε ένα θάλαμο που έμοιαζε με τηλεφωνικό και μ ‘ένα δεκάρικο να πουν ένα τραγούδι το οποίο ηχογραφούνταν την ίδια στιγμή σε δίσκο 45 στροφών ! Όταν τελείωνε το τραγούδι, το έπαιζε ο άνθρωπος του λούνα-παρκ που το ηχογραφούσε και ακουγόταν από τα μεγάφωνα σε όλο το Ροντέο και μετά το έπαιρνε στα χέρια του ο επίδοξος τραγουδιστής!
«Είχαμε μπει δύο στο θάλαμο και τραγουδήσαμε ένα τραγούδι του Πάριου. Σε μια στιγμή γύρισα και είπα στο φίλο μου: “Έλα, ρε μαλάκα έξω, τελείωσε”…και το άκουσε όλο το λούνα-παρκ !».
Στην είσοδο υπήρχε ταμπέλα που με πολύχρωμα γράμματα έγραφε Rodeo. Στην ουσία το Ροντέο είχε δύο λούνα παρκ. Στο τέλος του πρώτου είχε ένα στενό δρομάκι που μετά ξαναμεγάλωνε κι έβγαινε στο Ταψί και στην Μπαλαρίνα. Τα δύο αυτά παιχνίδια ήταν το σήμα κατατεθέν για όλους, όπως και το Ρόλερ Κόστερ (Roller Coaster) που είχαν φέρει από το εξωτερικό, με κατηφόρες που νόμιζες από την ταχύτητα ότι θα πέσεις στη θάλασσα που ήταν πολύ κοντά, ενώ ήσουν μέσα σε βαγόνι πάνω σε γραμμές. Όμως το πιο τρομακτικό ίσως παιχνίδι που έμεινε στην ιστορία και λόγω της αυτοκτονίας μιας κοπέλας, ήταν το Εντερπράιζ (Enterprise) που βρισκόταν στο πρώτο μέρος του λούνα –παρκ απέναντι από το Χταπόδι, στο οποίο γύριζες γύρω-γύρω με βαγονάκια.
Το Enterprise είχε επίσης γύρω – γύρω βαγόνια και σιγά – σιγά σηκωνόταν ώσπου γύριζε ανάποδα και οι φωνές των αναβατών ακούγονταν μέχρι την Ποσειδώνος. Αυτό ήταν απίστευτο για την εποχή του. Κάποιοι όταν τελείωνε η «βόλτα» κι έβγαιναν έξω, ξερνούσαν. Ο κόσμος το χάζευε με δέος. Ήθελε κότσια για να μπεις. Με την Μπαλαρίνα σ’ έπιανε το στομάχι. Γύριζε κι έκανε στροφές και πήγαινε πάνω – κάτω ενώ εσύ καθόσουν στο…φόρεμά της και ζαλιζόσουν.Κοντά στην είσοδο του Ροντέο ήταν ο Τροχός ή όπως την έλεγαν κάποιοι η Ρόδα που ήταν ας πούμε σαν το λογότυπο του λούνα – παρκ. Είναι ίσως το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό των περισσοτέρων όταν μιλάμε για το Ροντέο. Μια τεράστια και επιβλητική Ρόδα που εκεί γύριζαν όλα τα όνειρα μικρών και μεγάλων.
Ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα θέματα ήταν ο Λαβύρινθος με τους καθρέπτες ! Εκεί μέσα χανόσουν. Το στοίχημα ήταν να μπορέσεις να βγεις. Προχωρούσες με τα πόδια. Όσοι χάνονταν τους έβγαζε ο εργαζόμενος. Στο Τραινάκι του Γέλιου όπου εκεί μέσα έσκαγες στα γέλια από διάφορες εκπλήξεις. Ακόμη υπήρχαν οι Παραμορφωτικοί Καθρέπτες στους οποίους έβλεπες τον εαυτό σου σε απίστευτες παραμορφώσεις. Επίσης υπήρχε το Τελεφερίκ που ξεκινούσε από τη θάλασσα και σε πήγαινε από το ένα λούνα – παρκ στο άλλο και στο τέλος κατέβαινες. Το θέαμα ήταν μαγικό καθώς όλο το Ροντέο ήταν στα πόδια σου.
Για τα παιδιά είχε πολλά μικρά παιχνίδια όπως αλογάκια, το μικρό τραινάκι που γύριζε γύρω – γύρω και ήταν ειδικά διαμορφωμένο για μικρά παιδάκια και άλλα που περνούσαν το χρόνο τους ευχάριστα. Όπως και οι μεγάλοι που είχαν για παράδειγμα τα Καρτ, δηλαδή τα γνωστά συγκρουόμενα, σε ειδική πίστα. Επίσης υπήρχαν και άλλα δημοφιλή παιχνίδια όπως το Μπαλόνι και ο Πύραυλος.
Δώρα μπορούσε κανείς να κερδίσει στο Ψάρεμα, όπως και σ’ ένα άλλο παιχνίδι που έπρεπε να βάλεις μεγάλη δύναμη για να τραβήξεις κάτω το χέρι του Μασίστα που επιδείκνυε τα μπράτσα του, αλλά και στον Στόχο που σημάδευες με βελάκια. Τα δώρα ήταν κυρίως κάτι κουκλάκια, αρκουδάκια, παπάκια και άλλα παιχνίδια που έκαναν χαρούμενα τα παιδιά, αλλά και τους μεγάλους.
Κάθε παιχνίδι είχε τις ξένες επιτυχίες της εποχής που έπαιζαν σε κασετόφωνα και ακούγονταν από ηχεία που είχε κάθε πάγκος. Modern Talking, Sandra, italo-disco και δεν συμμαζεύεται. Τραγούδια χορευτικά που άκουγαν και πιτσιρίκια, όπως το «Σκα Σού Σού» ή τα «παπάκια». Τα τραγούδια που έπαιζαν στο Ροντέο αφορούσαν ηλικίες από 5 έως 30 ετών και ήταν μόνο ξένες επιτυχίες.
Μαρτυρίες
«Ήμουν μικρός και το ταψί το χάζευα. Δεν με άφηναν να μπω. Ήμουν 5-6 χρονών. Έλεγα ότι όταν μεγαλώσω θα μπω στο ταψί. Θυμάμαι καλοκαίρι προς φθινόπωρο του ’86 που ένα είχα πάει με τον πατέρα μου, ένας είχε πάει στη μέση κι έκανε διάφορα κόλπα και παραλίγο να σκοτωθεί. Γελούσαμε και λέγαμε: θ’ αντέξει. Κάποιοι έκαναν τους μάγκες. Έπρεπε να κρατιέσαι γερά από το σίδερο γιατί δεν ήσουν δεμένος στο ταψί».
«Σαν παιδί πήγαινα συνέχεια στο Τέρας του Λοχ Νες που ήταν δεξιά στην άκρη της πρώτης εισόδου που έμπαινες μέσα κι έκανες βολτίτσα. Το χαρακτηριστικό είναι ότι είχε οδηγό με μοχλό. Θυμάμαι έναν οδηγό που πρέπει να ήταν τσιγγάνος, ο οποίος το γκάζωνε. Την ταχύτητα την καθόριζε ο οδηγός δεν ήταν αυτόματο. Πήγαινε έως τη θάλασσα και ξαναρχότανε. Το κεφάλι ήταν σαν τέρας και πίσω είχε τα καθισματάκια του ως ουρά του. Το Λούνα – Παρκ είχε μια μαγεία. Εμείς ερχόμασταν από το κέντρο και μετά το συνδυάζαμε με φαγητό στην Γλυφάδα. Όλη αυτή η βόλτα είχε μια μαγεία».
«Εγώ έμπαινα στα αεροπλανάκια. Ήταν σαν βαγονάκια αλλά τα λέγαμε αεροπλανάκια. Έμπαινες μέσα, δενόσουν και είχες ένα μοχλό που όσο τον τράβαγες πάνω πήγαινες πιο ψηλά. Και όσο τον κατέβαζες πήγαινες πιο χαμηλά. Κάθε σπιτάκι είχε ένα μηχάνημα που είχε τις κονσόλες με το τηλεχειριστήριο. Είχε δύο αεροπλανάκια το ροντέο, από ένα σε κάθε λούνα- παρκ. Εκεί πρωτοείδα ηλεκτρονικά μέσα σε μια μεγάλη αίθουσα με ποδοσφαιράκια και φλιπεράκια, πάκμαν, τα ούφο που λέμε. Επίσης θυμάμαι το Τραινάκι του Τρόμου με μια γριά που κρατούσε ένα σκουπόξυλο που ανεβοκατέβαζε στα κεφάλια του κόσμου και στη διάρκεια της διαδρομής εμφανίζονταν κάτι σκελετοί , κάτι νεκροκεφαλές, κάτι εφιάλτες και σε κοιτούσαν καλά – καλά…Είχε πλάκα περισσότερο, παρά φόβο».
«Πάμε ένα Ταψί στο Ροντέο και μετά με τις μηχανές πάμε San Lorenzo και Prison (από το’85 μετά) να χορέψουμε;».
Στο Ροντέο έχουν γυριστεί περισσότερες από 30 ελληνικές ταινίες – στη δεκαετία του 80 συνέπεσε με μια ανάκαμψη του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου, με πιο χαρακτηριστικές τις «Έξοδος Κινδύνου», «Σατανάδες σε Σχολεία», «Λαλάκης ο Εισαγόμενος» με το Νίκο Παπαναστασίου, «Πανικός στα Σχολεία». Ο Στάθης Ψάλτης τραγούδησε στο Ροντέο το καλοκαίρι του ’86 το τραγούδι των τίτλων της ταινίας «Κλεφτρόνι και Τζέντλεμαν», η οποία επίσης γυρίστηκε εκεί. Γυρίσματα στο Ροντέο υπάρχουν και στην αξιόλογη ταινία του Ερρίκου Θαλασσινού «Ο Γύρος του Θανάτου» με πρωταγωνιστή τον Διονύση Ξάνθο και συμπρωταγωνιστή του το Γιώργο Μιχαλακόπουλο, του 1983.
Να σημειωθεί ότι ο Γύρος του Θανάτου ήταν από τα πιο εντυπωσιακά και αγωνιώδη θεάματα στο Ροντέο στη διάρκεια του οποίου ένας έμπειρος αναβάτης μοτοσυκλέτας γύριζε γύρω – γύρω με μεγάλη ταχύτητα την μηχανή του που οι ρόδες της πατούσαν πάνω σε ένα τεράστιο κάθετο κυκλικό «δρόμο» που έμοιαζε με το εσωτερικό ενός βαρελιού. Να διευκρινιστεί ότι Γύρο του Θανάτου δεν είχε το Ροντέο του Αλίμου και γυρίσματα της ταινίας έγιναν στο λούνα-παρκ του Αμαρουσίου «Τα Αηδονάκια», που διέθετε. Η υπόλοιπη ταινία γυρίστηκε στο Ροντέο του Αλίμου (περιέργως δεν αναφέρεται η τοποθεσία στους τίτλους αρχής). Στο Ροντέο επίσης γυρίστηκαν και τηλεοπτικές σειρές όπως «Οι Ιερόσυλοι».
Επίσης έχει γίνει τραγούδι από την Τατιάνα Μπαλανίκα με τίτλο «Λούνα-Παρκ» το 1983 με το βίντεο κλιπ να έχει γυριστεί όλο στο Ροντέο με την ίδια να έχει ανεβεί στο Τελεφερίκ όπου τραγουδά. Ένας δίσκος που αποτύπωσε τον Τροχό ή τη Ρόδα του Ροντέο ήταν ο πρώτος δίσκος της Γωγώ Θεοδώρου «Έψαξα Να Βρω Μια Ευκαιρία» το 1979
Το «Λούνα Παρκ» τραγούδησε και το παιδί – θαύμα ο μικρός Μάριος το 1981 στο δίσκο «Μπαμ» του Παιδικού Συγκροτήματος Νίκου Παπαδέα, στον οποίο συμμετείχε και ο μιρκός Δημήτρης.Ακόμη το σήμα της γνωστής τότε τηλεοπτικής εκπομπής «Οι Ρεπόρτερς» στην ΥΕΝΕΔ και μετά στην ΕΡΤ2 (τέλη 1981- τέλη ’88) με τους δημοσιογράφους των «Νέων» Γιώργο Χαρδαβέλλα, Γιάννη Δημαρά, Γιώργο Λιάνη δείχνει στην αρχή την Μπαλαρίνα, όπως και μουσικές εκπομπές είχαν απόσπασμα στο σήμα τους από το Ροντέο. Επίσης έχει γίνει μέχρι ποίημα με τίτλο «Ροντέο ’86».
Το δικό τους χρώμα στο Ροντέο έδιναν οι πλανόδιοι που έστηναν τους πάγκους τους πουλώντας παγωτά, ξηρούς καρπούς, σουβλάκια μέχρι το θρυλικό Μαλλί της Γριάς, αλλά και δακτυλιδάκια και διάφορα παιχνιδάκια. Φυσικά και η υπήρχε και καφετέρια στο χώρο όπου μπορούσες να καθίσεις και να πιεις το καφέ σου.
Το αντίπαλο δέος του Ροντέο στον Άλιμο ήταν «Τα Αηδονάκια» στο Μαρούσι, αλλά δεν μπορούσε να συγκριθεί γιατί το Ροντέο ήταν διπλάσιο. Επίσης αργότερα ήταν το «Τιβολί» στο Νέο Φάληρο, όπου έχουν γίνει γυρίσματα στην ταινία «Άγγελος». Αφότου έκλεισε το Ροντέο στον Άλιμο μετά από δύο χρόνια άνοιξε το «International» στη Γλυφάδα που λέγεται ότι πήρε κάποια παιχνίδια από το Ροντέο, όπως το Ταψί και το Χταπόδι. Να σημειωθεί ότι το πρώτο λούνα-παρκ υπήρξε χαμηλά στην Συγγρού, στο τετράγωνο που βρίσκεται δίπλα από την παλιά Ελφίνκο (σήμερα εκεί εδρεύει ο Δ.Ο.Λ. (Βήμα – Νέα – Mega) στην Καλλιθέα, όπου γυρίστηκε η ταινία «Το Κορίτσι του Λούνα-Παρκ» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη με το σλόγκαν «Πέντε κρίκοι ένα τάλιρο». Το λούνα- παρκ αυτό βρισκόταν εκεί από το 1966 έως το 1975. Μετά άνοιξε για ένα μικρό διάστημα, μερικών μηνών, ένα μικρό λούνα-παρκ στο Έδεμ. Η σύμβαση για το Ροντέο του Αλίμου υπογράφτηκε το 1975 και την χρονιά αυτή λειτούργησε στην παραλία.
Το χρονικό κλεισίματος του Ροντέο
Το χρονικό κλεισίματος του ΡοντέοΤο 1975 όταν το Ροντέο άνοιξε στον Άλιμο ανήκε στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (Ε.Ο.Τ.). Το υπενοικίασαν οι Αχιλλέας Κουτσιρίμπας (ο γνωστός επιχειρηματίας που άνοιξε μετά το Riba’s στη Βάρκιζα που το όνομά του ήταν συντομογραφία του επιθέτου του) και ο Γεράσιμος Βαλλιάνος με ενοίκιο 2.000.000 δραχμές το μήνα. Η έκταση έως τότε ήταν άδεια και οι επιχειρηματίες μεταξύ άλλων ενεργειών τους αξιοποίησαν το χώρο κάνοντας ασφαλτόστρωση, ηλεκτροφωτισμό και δενδροφύτευση δαπανώντας ένα τεράστιο ποσό.
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 13 Νοεμβρίου 1983
Το 1983 στις δημοτικές εκλογές δήμαρχος Αλίμου αναδείχθηκε ο Βασίλειος Ξένος (ΠΑΣΟΚ). Πρώτο του μέλημα όταν ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα ήταν να φύγει το Ροντέο από τον Άλιμο για να αξιοποιηθεί αλλιώς ο χώρος που καταλάμβανε στην παραλία, κάτι που είχε υποσχεθεί και προεκλογικά. Ήταν η εποχή που το κράτος ήθελε να δυναμώσει την τοπική αυτοδιοίκηση δίνοντας της περισσότερη εξουσία. Είχε πέσει η γραμμή : «Όλη η γη στο κράτος», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Έτσι λοιπόν ο δήμος διεκδικούσε την εκμετάλλευση της έκτασης από τον Ε.Ο.Τ.
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 6 Νοεμβρίου 1983
Παράλληλα υπήρχε ένα γενικότερο σχέδιο αποτροπής της νεολαίας από τις ντίσκο, τα ουφάδικα, τα ροκ κλαμπ τα οποία πλήγηκαν καίρια με το κλείσιμο όλων των μαγαζιών στην Πλάκα το 1983, βάση νόμου που εισηγήθηκε και επέβαλε η τότε υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη. Ο σχεδιασμός ήταν η νεολαία να ξεφύγει από τη ροκ μουσική και να στραφεί στα λαϊκά και τα έντεχνα. Σε ένα τέτοιο κλίμα το Ροντέο είχε στοχοποιηθεί. Θεωρείτο κέντρο διαφθοράς και ήταν κακόφημο, όπως και οι ντισκοτέκ και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Μια σημερινή μαρτυρία 66χρονου θαμώνα του Ροντέο και κατοίκου Π. Φαλήρου αναφέρει: «Το Λούνα – Παρκ στη Λεωφόρο Συγγρού ήταν πιο οικογενειακό και γραφικό. Στον Άλιμο τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Δεν ήθελες να μάθει ο πατέρας σου ότι πήγες από εκεί…Μάζευε πολύ αλητεία. Ο σοβαρός κόσμος των Νοτίων Προαστίων δεν πήγαινε εκεί. Έρχονταν μόνο από περιοχές που δεν ήξεραν. Γινόταν διακίνηση ναρκωτικών. Άσε τις πουτάνες και τους τσαμπουκάδες. Το Ροντέο ήταν κακόφημο και γι’ αυτό είχαν πέσει τα ενοίκια στην περιοχή. Και στα λέω αυτά εγώ που ήμουν από τους αλητάμπουρες».
Ελευθεροτυπία Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 1987
Έτσι το πρώτο μέλημα του νέου δημάρχου, όπως είχε πει ο ίδιος, ήταν να φύγει το Ροντέο, μαζί με τις ντισκοτέκ και τα παραλιακά κέντρα γιατί δημιουργούσαν πρόβλημα. Έδωσε μεγάλο αγώνα, επίμονο και διαρκή που τελικά τελεσφόρησε, τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1987 και μάλιστα με επεισοδιακό τρόπο όταν ο Ε.Ο.Τ. υπέγραψε την έξωση, την οποία όμως πήρε πίσω! Τότε ήταν που ο δήμαρχος Αλίμου έκανε τριήμερη απεργία πείνας και όπως λέγεται πήρε τηλέφωνο, τον ίδιο τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και τον ενημέρωσε για το θέμα λέγοντας του ότι αρχίζει απεργία πείνας ώστε να πάρει η τοπική αυτοδιοίκηση το Ροντέο. Επίσης συγκέντρωσε υπογραφές γονέων κυρίως προσκείμενων στην τότε κυβέρνηση και παιδιών (!) και ασκώντας όλες αυτές τις πιέσεις το Ροντέο έκλεισε.Οι ισχυρισμοί του δημάρχου ήταν ότι στο Ροντέο κυκλοφορούν αντικοινωνικά στοιχεία και το βράδυ γίνεται διακίνηση ναρκωτικών.
Ελευθεροτυπία Τετάρτη 11 Μαρτίου 1987
Από την άλλη πλευρά τον Μάρτιο του 1987 οι περίπου 200 εργαζόμενοι του Ροντέο κατέβηκαν σε απεργία μέσα στα χιόνια – από τις ελάχιστες φορές που έχει χιονίσει στην Αθήνα αυτό το μήνα – για να διεκδικήσουν τη δουλειά τους. Ήταν Σάββατο και την προηγούμενη μέρα είχε ξεκινήσει απεργία πείνας ο δήμαρχος. Δύο εργαζόμενοι μάλιστα απείλησαν να πέσουν στο κενό, ο ένας από το Τελεφερίκ όπου είχε ανεβεί και φώναζε «θα πέσω κάτω» και ο άλλος από το Roller Coaster (Το Τραίνο του Θανάτου). Οι απεργοί κρατούσαν πανό. Δημιουργήθηκε μάλιστα μια ένταση μεταξύ εργαζομένων και ανθρώπων του δημάρχου. Είχε πάει στο Ροντέο η δικαστική εντολή με το δικαστικό επιμελητή για το κλείσιμο του. Την ίδια ώρα υπήρχαν ΜΑΤ και κλούβες έξω από το Ροντέο.
Ελευθεροτυπία Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 1987
Όταν βγήκε η απόφαση να κλείσει το Ροντέο οι επιχειρηματίες Κουτσιρίμπας και Βαλλιάνος την αποδέχτηκαν, ζητώντας προθεσμία τριών ετών έως ότου να βρουν άλλο χώρο και στη διάρκεια αυτή να συνεχίσει η λειτουργία του Ροντέο. Ο δήμαρχος του έδωσε τρεις μήνες… Το φοβερό όμως είναι ότι όταν έκλεισε το Ροντέο εμφανίστηκε ξαφνικά ένας Σουδάραβας και αγόρασε τον εξοπλισμό του αντί 4 δισεκατομμυρίων δραχμών, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής!Οι μπουλντόζες σάρωσαν μεταξύ άλλων και ένα μικρό μαγαζάκι με είδη λαϊκής τέχνης που βρισκόταν εκεί κοντά και όπως έγραψε τότε η Ελευθεροτυπία : «Το Πάρκο του Αλίμου έφαγε το μαγαζί του».
Ελευθεροτυπία 12 Δεκεμβρίου 1986
Η μεγάλη έκταση που καταλάμβανε το Ροντέο στην παραλία του Αλίμου έμεινε αναξιοποίητη για έξι χρόνια και είχε μετατραπεί σε σκουπιδότοπο έως το 1993 και αργότερα το Νοέμβριο του 1996 άνοιξε ο γνωστός επιχειρηματίας Βλάσσης Σταθοκωστόπουλος το Όστρια. Δίπλα στο Ροντέο ήταν η ντισκοτέκ Fiji (άνοιξε το καλοκαίρι του ’83), η πρώην Space (τέλη ’70 αρχές ’80), ανάμεσα στους δύο χώρους του λούνα-παρκ. Εκεί βρισκόταν το κτήμα του Κωνσταντίνου Σπανού και επί δικτατορίας έγινε ντισκοτέκ.
Ο δήμαρχος Αλίμου ήθελε να την κλείσει και το κατάφερε μερικά χρόνια αργότερα μετά το κλείσιμο του Ροντέο. Όταν η ντισκοτέκ είχε μετονομαστεί πια «Σαχάρα». Η ίδια ντισκοτέκ λειτούργησε προηγουμένως ως «Σεϋχέλλες» του Μάκη Σαλιάρη («Αυτοκίνηση») κάνοντας πάταγο στην εποχή της. Ο αστικός μύθος λέει ότι όταν έκλεισε το Ροντέο ανέβηκαν οι ενοικιάσεις βίντεο καθώς χάθηκε ένας σημαντικός λόγος εξόδου…
Από τον Γιάννη Αλεξίου (ogdoo)
