Ένας υπέροχος άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του σε άλλους!
Γνωρίστε τον Dr. Ivan Fontoura. Τον Βραζιλιάνο παιδίατρο που ασκεί την ιατρική εδώ και 60 χρόνια και που αντί στα 92 του να απολαμβάνει τη σύνταξή του μαζί με τη γυναίκα του, δύο φορές κάθε εβδομάδα επισκέπτεται την παιδιατρική κλινική για να προσφέρει σε όσες οικογένειες αδυνατούν να πληρώσουν για θεραπεία.
Ο λόγος για έναν γιατρό που αφού πήρε το πτυχία του το 1951, ταξίδεψε στην Αμερική και τη Γαλλία για περαιτέρω σπουδές, ενώ επέστρεψε στη Βραζιλία, στην Praia de Leste και το Pontal do Paraná, όπου εργάζεται έως παιδίατρος. Το 2005 βγήκε στη σύνταξη, όμως δεν σταμάτησε να εργάζεται αφιλοκερδώς, χάρη στη μεγάλη του καρδιά που θέλει διαρκώς να βοηθά.
Μαζί του εργάζεται και μια νοσοκόμα, η οποία φροντίζει τους πιο αδύναμους επίσης δωρεάν.
Πάντα γνώριζε ότι η παιδιατρική θα ήταν ο τρόπος του, οπότε στην ηλικία των 24 ετών, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές και την εξειδίκευσή του στην Καλιφόρνια και τη Γαλλία , έγινε επίσημα παιδίατρος.
Δείτε το βίντεο
Αλλά δεν έχει ξεχάσει την Praia de Leste, στο Pontal do Paraná , τον τόπο καταγωγής του, όπου επέστρεψε με τη σύζυγό του Έβα , μόλις συνταξιοδοτήθηκε.
Όπως ο ίδιος λέει: «Το σώμα μου είναι γερασμένο, αλλά εφόσον μπορώ θα συνεχίσω να εργάζομαι ακούραστα, γιατί θέλω να πεθάνω στα πόδια μου ως γιατρός».
Ο Ιβάν έχει κερδίσει το σεβασμό των ντόπιων που τον χαρακτηρίζουν ως ταπεινό, στοργικό και χαρισματικό πρόσωπο.
«Ήθελα πάντα να είμαι γιατρός. Η ιατρική είναι σκληρή δουλειά, αλλά φέρνει και πολλές χαρές. Είναι η καλύτερη αμοιβή που μπορώ να λάβω» λέει ο ίδιος και συνεχίζει:
«Δεν υπήρξε μια μέρα στη ζωή μου ως γιατρός που δεν έμαθα κάτι διαφορετικό. Όταν πρόκειται για την ιατρική, έχουμε να κάνουμε με δραματικές αλλά και χαρούμενες στιγμές. Θα κρατώ πάντα μερικές από αυτές στην καρδιά μου.»
Αναφορικά με το γεγονός ότι εργάζεται χωρίς να πληρώνεται λέει: «Έχω ήδη κερδίσει αρκετά για να ζήσω. Τώρα πρέπει να μείνω σε επαφή με τα παιδιά που χρειάζονται τη βοήθειά μου.»
Όσα μπράβο κι αν πούμε για τον άνθρωπο αυτόν θα είναι λίγα…
