Όταν βλέπετε ένα άστεγο στο δρόμο, τι σκέφτεστε; Φοβάστε; Είστε ανήσυχοι; Θέλετε να τον βοηθήσετε, αλλά δεν έχετε το χρόνο;
Είναι τόσο εύκολο να ανταποκριθούμε με οποιαδήποτε από αυτές τις αντιδράσεις. Το φαινόμενο των αστέγων μπορεί να φαίνεται να είναι ένα τόσο εκτεταμένο πρόβλημα, που εύκολα λέμε “Τι μπορώ να κάνω εγώ;” Και ενώ είναι αλήθεια, δεν μπορούμε να σταματήσουμε το πρόβλημα των αστέγων από μόνοι μας, αλλά λίγη συμπόνια μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Ένας νεαρός άνδρας με το όνομα Adam August πρόσφατα μοιράστηκε την ιστορία της απρόσμενης φιλίας του με έναν άνδρα που ονομάζεται Tarec Atkinson. Όπως πολλοί από εμάς, ο Adam έβλεπε τακτικά τον Tarec στο δρόμο, αλλά ποτέ δεν είχε χρόνο να κάνει τ΄οτιδήποτε. Μέχρι που μια μέρα, τα πάντα άλλαξαν.
Δείτε την ιστορία του παρακάτω:
Έχω δει αυτόν τον τύπο αρκετές φορές στα Starbucks, στο Marin City. Κάθε φορά που τον έβλεπα, έλεγα στον εαυτό μου ότι θα τον πάρω για φαγητό, αλλά πάντα έβρισκα μια δικαιολογία για να τ’ αποφύγω. Σήμερα ήταν διαφορετικά. Θα μπορούσε να ακουστεί εγωιστικό, αλλά ήμουν μόνος. Δεν ήθελα να περάσω όλη την ημέρα μόνος μου. Τον πλησίασα, έβαλα το χέρι μου στον ώμο του και του είπα: «Θέλεις να φάμε μαζί;»
Ο Tarec Atkinson γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τζαμάικα. Όταν ήταν παιδί, ονειρευόταν να γίνει διάσημος ποδοσφαιριστής. Ήταν να παίξει στην ομάδα του σχολείου του, αλλά δεν πήρε ποτέ την ευκαιρία λόγω κάποιου προβλήματος που είχε ως έφηβος.
Μετακόμισε στις ΗΠΑ πριν από 8 χρόνια και είχε περάσει τους τελευταίους 12 μήνες σε μια σκηνή, στην άκρη ενός αυτοκινητόδρομου. Ο Tarec περνούσε μέρες χωρίς φαγητό, μερικές φορές την έβγαζε με τα μούρα που μάζευε, ξόδευε το 90% του χρόνου του μόνος και δεν είχε φίλους ούτε οικογένεια στην Αμερική.
Αφού άκουσε ότι είχε ένα μήνα να κάνει μπάνιο, τον πήγε στο διαμέρισμά του, για να κάνει ένα ζεστό ντους. Λόγω όλων αυτών των κακουχιών, ήταν αδύνατο να βρει μια δουλειά. Πώς να συμπληρώσεις την αίτηση, όταν έχεις να φας μέρες;
“Είπα στον Tarec ότι θα πήγαινα να τον βρω την επόμενη εβδομάδα για να τον βοηθήσω να συμπληρώσει τις αιτήσεις, ακόμη και να μιλήσω γι’ αυτόν, για να τον βοηθήσω να βρει μια δουλειά, ώστε να μπορεί να σταθεί και πάλι στα πόδια του. Συμφωνήσαμε να συναντηθούμε αυτή την Παρασκευή στις 09:30 π.μ. στα Starbucks.”
“Αν γινόταν κάτι τέτοιο, ήξερα ότι έπρεπε να πάρω στον Tarec κάποια νέα ρούχα. Σταματήσαμε στο Ross για να πάρει δυο πουκάμισα και κανένα παντελόνι. Ήμουν εντυπωσιασμένος από την άμεση αλλαγή στη συμπεριφορά του. Το χαμόγελό του ήταν λαμπερό, και το περπάτημά του έγινε πιο στιβαρό.”
“Το επόμενο βήμα ήταν να πάρουμε τους δρόμους. Περάσαμε τις επόμενες δύο ημέρες πηγαίνοντας από πόρτα σε πόρτα για να δούμε ποιος ζητούσε προσωπικό. Πήγαμε σε διάφορα πολυκαταστήματα, απλά για να ρίξουμε μια ματιά. Ήμουν όλη την ώρα μαζί του, ήξερε ότι δεν ήταν μόνος.
Είχε τόση θέληση για δουλειά. Ήμουν πολύ περήφανος γι’ αυτόν. Είχαμε μερικές θετικές απαντήσεις, αλλά η πλειοψηφία των επιχειρήσεων μας είπε ότι οι αιτήσεις υποβάλλονταν ηλεκτρονικά. Ευκολία, σωστά; Λάθος.
Ο Tarec δεν είχε υπολογιστή. Έτσι πήγαμε στην τοπική βιβλιοθήκη και άρχισε η συμπλήρωση των αιτήσεων. Και επιτρέψτε μου να σας πω κάτι. Παίρνουμε τη χρήση του υπολογιστή δεδομένη. Βλέποντας τον να αγωνίζεται για να συμπληρώσει την κάθε αίτηση δείχνει πολλά για μένα.
Μερικοί άνθρωποι κρίνουν τους άστεγους. Έχουμε όλοι ακούσει κάποιον να λέει «γιατί δεν πανε να δουλέψουν;» ή «είναι τεμπέληδες». Είδα από πρώτο χέρι πώς το «σύστημα» έχει ρυθμιστεί να απογοητεύει ανθρώπους σαν τον Tarec. Δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα απ’ αυτά χωρίς τη βοήθειά μου. Ακριβώς όπως κι εγώ, έχω χρειαστεί άπειρες φορές τη βοήθεια κάποιου άλλου για να ξεπεράσω κάποια εμπόδια που μου έτυχαν στη ζωή μου.
Όλοι χρειαζόμαστε μια μικρή βοήθεια.”
“Μετά από μια εβδομάδα τηλεφωνικών συνεντεύξεων ο Tarec πήγε σε μια δια ζώσης συνέντευξη στο Safeway. Θυμάμαι όταν πηγαίναμε προς τα ‘κει ήταν πολύ αγχωμένος. Τον κοίταξα και τον ρώτησα πώς αισθανόταν. Με κοίταξε κι αυτός και μου είπε: “Το ‘χω”. Πίστευα σ’ αυτόν. Τον άφησα, του ευχήθηκα καλή τύχη και περίμενα.
20 λεπτά αργότερα, τον βλέπω να βγαίνει έξω από το Safeway με ένα μεγάλο χαμόγελο. Φώναξα ένα τεράστιο ‘ΝΑΙΙΙ’ απ’ τη χαρά μου. Είχαμε καταφέρει πολλά μαζί σε δύο εβδομάδες. Ήταν μια απίστευτη στιγμή.”
“Σίγουρα έπρεπε να το γιορτάσουμε με ένα παγωτάκι!”
Όπως όλοι μας, έτσι και ο Tarec ψάχνει για ένα σκοπό στη ζωή. Θέλει την ευτυχία. Θέλει μια γυναίκα να την αγαπήσει και ν’ αγαπηθεί. Θέλει να δημιουργήσει μια καλύτερη ζωή για τον εαυτό του για να μπορέσει μια μέρα να κάνει οικογένεια, ν’ αποκτήσει ένα σπίτι. Είναι ένας άνθρωπος σαν εσένα κι εμένα.
Πηγή: fumara.gr
