O Haim G. Ginott, ήταν ένας κορυφαίος εκπαιδευτικός, παιδοψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής και σύμβουλος γονιών από το Ισραήλ.
Μεταναστέυσε στην Αμερική το 1952, όπου και ανέπτυξε πρωτοπόρες τεχνικές για διάλογο με τα παιδιά οι οποίες διδάσκονται μέχρι και σήμερα. Το δε βιβλίο του Between Parent and Child έγινε αμέσως best seller και παραμένει δημοφιλές μέχρι σήμερα, καθώς μέσω αυτού δίνονται συγκεκριμένες συμβουλές για βασικές αρχές της επικοινωνίας που θα καθοδηγήσουν τους γονείς να ζουν με τα παιδιά τους σε πλαίσιο αμοιβαίου σεβασμού και αξιοπρέπειας.
Από όλα όσα αναφέρει στα βιβλία του συλλέξαμε τα σπουδαιότερα που πιστεύουμε ότι θα φανούν πολύτιμα στον κάθε γονιό:
1. «Έχω φτάσει στο τρομακτικό συμπέρασμα, ότι εγώ είμαι ο καθοριστικός παράγοντας. Είναι η προσωπική μου προσέγγιση που δημιουργεί το κλίμα. Είναι η καθημερινή μου διάθεση που φτιάχνει τον καιρό. Κατέχω τρομερή ισχύ για να κάνω τη ζωή μου δυστυχισμένη ή ευχάριστη. Μπορώ να γίνω όργανο βασανιστηρίων ή εργαλείο έμπνευσης, μπορώ να ταπεινώσω ή να διασκεδάσω, να πληγώσω ή να ανακουφίσω. Σε κάθε περίπτωση, είναι η δική μου αντίδραση που θα καθορίσει αν μια κρίση θα κλιμακωθεί ή όχι, και αν ένας άτομο θα γίνει περισσότερο ή λιγότερο άνθρωπος. Αν φερόμαστε στους ανθρώπους όπως είναι, τους κάνουμε χειρότερους. Αν φερόμαστε στους ανθρώπους όπως θα έπρεπε να είναι, τους βοηθάμε να γίνουν όσα είναι ικανοί να γίνουν.»
-Από το βιβλίο: Teacher and Child: A Book for Parents and Teachers
2. «Αν θέλετε τα παιδιά σας να βελτιωθούν, αφήστε τα να ακούσουν τα ωραία πράγματα που λέτε για εκείνα στους άλλους»
3. «Τι λέμε σε έναν καλεσμένο μας που ξέχασε την ομπρέλα του; Τρέχουμε πίσω του και
λέμε:” Τι σου συμβαίνει; Κάθε φορά που με επισκέπτεσαι ξεχνάς κάτι. Αν δεν είναι το ένα, θα είναι το άλλο. Γιατί δεν μπορείς να είσαι σαν την αδερφή σου; Όταν εκείνη επισκέπτεται, ξέρει πώς να συμπεριφερθεί. Είσαι 44 ετών! Δεν θα μάθεις ποτέ; Δεν είμαι σκλάβος σου να τρέχω εγώ για εσένα. Ακόμα και το κεφάλι σου θα ξέχναγες αν δεν ήταν κολλημένο στους ώμους σου!”; Δεν μιλάμε ποτέ έτσι σε έναν καλεσμένο. Του λέμε: “Ορίστε η ομπρέλα σου”, χωρίς να προσθέσουμε “ανόητε”. Οι γονείς πρέπει να αρχίσουν να μιλάνε στα παιδιά τους, όπως μιλάνε στους καλεσμένους τους.»
-Από το βιβλίο Between Parent and Child: The Bestselling Classic That Revolutionized Parent-Child Communication.
4. «Μπορεί οι γονείς να κατέχουν το γνήσιο κλειδί για τις εμπειρίες του παιδιού τους, όμως και οι δάσκαλοι έχουν ένα αντικλείδι. Και εκείνοι μπορούν να ανοίξουν και να κλείσουν τα μυαλά και τις καρδιές των παιδιών »
5. «Η κακή συμπεριφορά και η τιμωρία δεν είναι αντίθετα που ακυρώνουν το ένα το άλλο -αντίθετα, θρέφουν και ενισχύουν το ένα το άλλο.»
6. «Όπως ένας καλά εκπαιδευμένος χειρουργός που προσέχει πού κόβει, έτσι και οι γονείς χρειάζεται να γίνουν πιο ικανοί στη χρήση των λέξεων. Γιατί τα λόγια είναι σαν μαχαίρια. Μπορούν να προκαλέσουν, αν όχι σωματικές, σίγουρα πολλές ψυχικές πληγές.»
7. «Η επικοινωνία με τα παιδιά θα πρέπει αν βασίζεται στον σεβασμό και την επιδεξιότητα:
Απαιτεί (α) το μήνυμα να διαφυλάττει τον αυτοσεβασμό του παιδιού και του γονιού και (β) οι δηλώσεις κατανόησης να προηγούνται των δηλώσεων συμβουλών ή οδηγιών.»
-Από το βιβλίο Between Parent and Child: The Bestselling Classic That Revolutionized Parent-Child Communication.
8. «Η επιβράβευση είναι περισσότερο βοηθητική και απολαυστική όταν δεν ανακοινώνεται από πριν, αλλά έρχεται ως έκπληξη. Όταν αντιπροσωπεύει αναγνώριση και εκτίμηση.»
9. «Ένας τρόπος με τον οποίον οι γονείς μπορούν να αποτρέψουν τα παιδιά από το να λένε ψέματα είναι να αποφεύγουν να τα ρωτούν “γιατί”. Κάποτε το “γιατί” χρησιμοποιούνταν στις ανακρίσεις. Αυτό πλέον έχει σταματήσει. Για τα παιδιά το “γιατί” δείχνει την αποδοκιμασία των γονιών; την απογοήτευσή τους και την δυσαρέσκειά τους. Προκαλεί την ηχώ από παλαιότερες κατακρίσεις. Ακόμα και ένα απλό “Γιατί το έκανες αυτό;” μπορεί να υπονοεί “Γιατί έκανες κάτι τόσο ανόητο;”»
10. «Ποιος είναι ο στόχος των γονιών; Να βοηθούν ένα παιδί να μεγαλώνει και να γίνεται ένας αξιοπρεπής Άνθρωπος, ένα άτομο με συμπόνια, με δέσμευση και ενδιαφέρον για τους άλλους.»
11. “Όπως ο εκπαιδευμένος χειρουργός που προσέχει σε ποιο σημείο θα κάνει την τομή, έτσι και οι γονείς πρέπει να εκπαιδευτούν στη χρήση λέξεων. Γιατί οι λέξεις είναι σαν μαχαίρια. Μπορεί να προκαλέσουν πολλά, αν όχι σωματικά, συναισθηματικά τραύματα”.
12. “Ένα παιδί, μόνο αν αισθάνεται καλά μπορεί να σκεφτεί σωστά”.
13. “Οι έφηβοι διψάνε για ανερξαρτησία. Όσο πιο αυτάρκεις τους κάνουμε να νιώθουν,τόσο λιγότερο εχθρικοί θα είναι απέναντι μας”.
14. “Αν συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους όπως είναι, τους κάνουμε χειρότερους. Αν
τους συμπεριφερόμαστε όπως θα έπρεπε να είναι, τους βοηθάμε να γίνουν αυτό που είναι ικανοί να γίνουν”.
15. “Οι γονείς συχνά μιλάνε για τη νεώτερη γενιά σαν να μην είχαν καμία σχέση με αυτή”.
16. “Οι σοφοί γονείς γνωρίζουν ότι η μάχη με έναν έφηβο, όπως η μάχη με την παλίρροια, είναι καταδικασμένη ιστορία”.
17. “Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι μία ατέλειωτη σειρά από μικρά γεγονότα, περιοδικές συγκρούσεις, και ξαφνικές κρίσεις που απαιτούν απόκριση. Η απόκριση δεν είναι ποτέ χωρίς συνέπεια: επηρεάζει την προσωπικότητα προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο”.
18. “Έχω μεγάλη πίστη στους «συνηθισμένους γονείς». Ποιος θέλει περισσότερο το καλό του παιδιού από τον συνηθισμένο του γονιό; Η εμπειρία μου είναι ότι όταν στους γονείς δοθούν οι δεξιότητες να βοηθήσουν, όχι μόνο μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις δεξιότητες, αλλά προσθέτουν μια ζεστασιά και ένα στυλ που είναι μοναδικά”.
19. “Η εφηβεία μπορεί να είναι εποχή αναβρασμού και αναταραχής, στρες και καταιγίδας. Η
επανάσταση εναντίον της εξουσίας και του καθεστώτος πρέπει να αναμένεται και να γίνεται ανεκτή για το καλό της μάθησης και της ανάπτυξης”.
20. “Τα παιδιά είναι σαν το υγρό τσιμέντο. Οτιδήποτε πέφτει πάνω τους αφήνει αποτύπωμα”.
Πηγές: aspaonline
