Πάντα ήμουν τσουπωτή σαν κοριτσάκι αλλά από το Μάρτιο που ξεκίνησε η πρώτη καραντίνα αντί να προσέξω και να τρέφομαι υγιεινά το έριξα στο φαΐ, το οποίο σε συνδυασμό με την απραγία με έκανε να πάρω 12 κιλά. Δεν είναι ότι μου φταίει η καραντίνα και η κλεισούρα. Είναι καθαρά δικό μου το λάθος. Δεν έμαθα ποτέ να ράβω το στόμα μου και να τα αποτελέσματα τώρα.
Προχθές το βράδυ είχα έναν άσχημο καβγά με το σύντροφό μου. Η μία κουβέντα έφερε την άλλη και ούτε λίγο ούτε πολύ μου είπε ότι έχω παχύνει, ότι δεν έχω πια καμία σχέση με την κοπέλα που γνώρισε και ότι πρέπει επιτέλους να κάνω κάτι για να αδυνατίσω γιατί έχω αρχίσει να μην του αρέσω. Τα λόγια του με πλήγωσαν πάρα πολύ και την επόμενη μέρα αποφάσισα να τον διώξω. Τώρα μένει στο σπίτι της μητέρας του και από προχθές το πρωί που έφυγε δεν έχουμε μιλήσει καθόλου.
Φεύγοντας μου είπε ότι με αγαπάει, ότι δεν τα εννοούσε έτσι όπως ακούστηκαν και ότι πρέπει κάποια στιγμή να το συζητήσουμε αλλά δεν ξέρω αν θέλω. Ήμουν τόσο θυμωμένη που δεν έδωσα καν σημασία στα λόγια του παρά του άνοιξα την πόρτα και τον έστειλα μία ώρα αρχύτερα. Τον αγαπώ αλλά ώρες-ώρες το παρακάνει και γίνεται προσβλητικός χωρίς να το καταλαβαίνει. Εγώ θέλω στο πλευρό μου έναν άνθρωπο που θα με στηρίζει όχι έναν άνθρωπο που θα με κάνει να νιώθω χειρότερα απ’ ότι νιώθω. Υπήρξε αγενής αλλά και αγενέστατος και τώρα το πληρώνει.
Μήπως από την άλλη είμαι υπερβολική; Μήπως έχει δίκιο και πρέπει να αναλάβω και εγώ τις ευθύνες μου; Πραγματικά δεν ξέρω. Τον αγαπώ αλλά η συμπεριφορά του με πλήγωσε. Δεν ξέρω αν θέλω να συνεχίσω να είμαι με έναν άνθρωπο που με θεωρεί χοντρή και αντιαισθητική.
Άρτεμις
