Καθώς ο Αχελώος διασχίζει τις απόκρημνες ράχες του Βάλτου και των Αγράφων το μοναδικό ίσως επάγγελμα επιβίωσης που αναπτύχθηκε από την αρχαιότητα έως σήμερα, είναι αυτό της ορεινής κτηνοτροφίας.
Η ορεινή κτηνοτροφία ανέθρεψε γενιές και γενιές και σήμερα εξαφανίζεται. Η ανάγκη για βιωσιμότητα της ορεινής πατρίδας και η υποστήριξη των νέων που επιθυμούν να μείνουν πίσω για να ασχοληθούν με την πατροπαράδοτη Ελλάδα είναι απαραίτητη όσο ποτέ.
Ο Χρήστος Τσιαμπόκαλος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είχε εικόνες και μνήμες από το χωριό που επισκεπτόταν συχνά με την οικογένειά του έτσι ώστε η αγάπη για τον τόπο καταγωγής του, τον έφερε πίσω στις ρίζες του στην Βαλαώρα Ευρυτανίας.
“Στους φίλους μου στην Αθήνα, τους φάνηκε λίγο παράξενο στην αρχή που έφυγα αλλά έχουν ενθουσιαστεί. Ξέρουν τον χαρακτήρα μου, ξέρουν ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να ανταπεξέλθει εκεί στην φύση”.
“Μου λένε “πως πήρες την απόφαση να πας στο χωριό;” Τους λέω είναι να το θες. Άμα θες κάτι τα πάντα μπορείς να καταφέρεις”.
Για τον Χρήστο τα ζώα του είναι πλέον η οικογένεια του:
“Τα ζώα είναι μεγαλωμένα από εμένα, είναι ένα κομμάτι της καθημερινότητας μου, είναι σαν μια οικογένεια. Τα γνωρίζω όλα ένα ένα, δεν χρειάζεται να τα μετράω κάθε βράδι που έρχονται. Όλα τα ζώα έχουν το όνομα τους με βάση το χρώμα τους ή τον χαρακτήρα τους”.
“Τα ζώα καταλαβαίνουν τον άνθρωπο. Καταλαβαίνουν πάντα. Μια μιλιά δεν έχουνε μόνο. Καταλαβαίνουν και την ψυχολογία σου. Πότε είσαι καλά, πότε δεν είσαι. Πότε είσαι αγχωμένος. Και αυτά συμπεριφέρονται ανάλογα.
Όταν δεν είσαι καλά, όταν είσαι στεναχωρημένος με κάτι, να δεις αυτά θα έρθουν και θα σε αγκαλιάσουν. θα σου δείξουν τρυφερότητα, να σου πουν.. “επ είμαστε εδώ εμείς”. Καταλαβαίνουν αυτά”.
Ο Χρήστος στο βίντεο του Ανδρέα Κουτσοθανάση μας προτείνει να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του… επιστροφή στη φύση! Στο κλαρίνο ο Γιώργος Τουφεκούλας.
