Ναι, θέλουμε να αρέσουμε, αλλά πιο πολύ θέλουμε να αγαπηθούμε. Να αγαπηθούμε αληθινά, σε βάθος, χωρίς όρους και αστερίσκους από ανθρώπους ειλικρινείς και ντόμπρους. Από άντρες που ξέρουν τι θέλουν απ’ τη ζωή τους και για ποιο λόγο είναι μαζί μας.
Που μπορούν να δουν βαθιά μέσα μας, πέρα απ’ την εξωτερική μας εμφάνιση και ό,τι τους γοήτευσε με την πρώτη ματιά και να αναγνωρίσουν όλα εκείνα που ψάχνουν και αξίζει να παλέψουν για να έχουν. Και που ξέρουν καλά πως αν τα αποκτήσουν, θα πρέπει να τα εκτιμήσουν για να μην τα χάσουν.
Τέτοιοι άντρες θέλουμε να μας αγαπήσουν και όχι άντρες σαν κι αυτούς που περιγράφει το παρακάτω ποστ, που διαβάσαμε στο fb page της ψυχολόγου Μαρίας Αϊβαζίδου:
«Αν σε ελκύει μια γυναίκα από το μέγεθος του στή8ους της, από τη μέση της ή από τους γοφούς της, κάνεις λάθος.
Αν αυτό που εκτιμάς περισσότερο σε αυτήν είναι τα χαρακτηριστικά του προσώπου της, το χρώμα των ματιών της, το μήκος των ποδιών της, ή πως την βλέπεις με μίνι φούστα, κάνεις λάθος.
Μια γυναίκα είναι η συμπεριφορά της, ο τρόπος που βλέπεις στα μάτια της ποιός είσαι, ο τρόπος που σου συμπεριφέρεται και σε κοιτάζει, το γέλιο της και οι σιωπές της…
Γυναίκα είναι η εξυπνάδα της, η εξέγερση της, το μέσα της, η γενναιοδωρία της, η ικανότητά της να κάνει αρκετά πράγματα ταυτόχρονα, η μανία σου.
Το καλύτερο πράγμα σε μια γυναίκα δεν είναι το περιτύλιγμα της, είναι αυτό που υπάρχει μέσα της: Το χιούμορ της, οι εκφάνσεις της, η γενναιότητα της, ο τρόπος σκέψης της…
Ένας πραγματικός άντρας, ένας έξυπνος άνθρωπος, ερωτεύεται αυτό που οι άλλοι δεν μπορούν να δουν…
Ο αληθινός άντρας μπορεί να δει πραγματικά, αυτό που οι άλλοι δεν φαντάζονται καν ότι υπάρχει και για αυτό τα ζευγάρια που είναι πρώτα απ’ όλα φίλοι και πραγματικοί σύντροφοι παίρνουν ένα βραβείο, και αυτό λέγεται ΕΥΤΥΧΙΑ..
Μα όμως ΤΗΝ ΧΑΝΕΙΣ…
Πρέπει να είσαι τόσο ανόητος για να καταφεύγεις σε κάποιαν άλλη που σου χάρισε ένα ομορφότερο χαμόγελο.
Και αναρωτιέσαι γιατί την χάνεις;
Την χάνεις, όταν σου δίνει ξημέρωμα στα μάτια της και συ της κάνεις τις μέρες γκρίζες.
Την χάνεις, όταν μετατρέπεται σε ουράνια τόξα απλά βάφοντας τον κόσμο σου και ‘συ της δίνεις την αδιαφορία ως αντάλλαγμα.
Την χάνεις, όταν ακόμα σε γεμίζει με λεπτομέρειες και συ της λες ψέματα ως αντάλλαγμα.
Την χάνεις, όταν περιμένει ένα τηλεφώνημα ή ένα μήνυμα από εσένα, και εσύ γράφεις σε κάποιον άλλον.
Την χάνεις, όταν ψάχνει να την αγκαλιάσεις και συ την χρησιμοποιείς σωματικά.
Την χάνεις, όταν σε βλέπει ακόμα με θαυμασμό και συ την βλέπεις σαν αυτή που απαγορεύει την ελευθερία σου.
Την χάνεις… γιατί μόνο εσύ, δεν αξίζεις κάποια σαν αυτήν. Την χάνεις…»
