Μία μαμά μιλάει για την περιπέτεια του γιού της, Αλέξανδρου, ο οποίος νόσησε για πρώτη φορά στην τρυφερή ηλικία των 6 ετών.
Ένα παιδάκι του νηπίου αναγκάστηκε ν’ αφήσει τους δεινόσαυρους του και να μπει στο νοσοκομείο. Χειρουργεία, χημειοθεραπείες ,ένα σωληνάκι να βγαίνει από μια τρύπα στο μικρό του στήθος, ο κύριος Hickman.
«Νίκησε τη νόσο και για 5 χρόνια ήταν καλά» λέει η μαμά του. «Ώσπου στα 12 του χρόνια ο γιος μου παρουσίασε υποτροπή της νόσου. Γκρεμίστηκε ο κόσμος του !Ετοιμαζόταν να πάει γυμνάσιο! Πως ένιωσα όταν τον έχασα; Έχασα το φως μου! Τον ήλιο μου! Την ελπίδα μου !Όλα!»
Η περήφανη μαμά, που κατάφερε να κάνει τον πόνο της δημιουργικό
Ακόμη και οι πιο σκληροί άνθρωποι λυγίζουν στο άκουσμα του χαμού ενός παιδιού. Είναι αδιανόητο πράγμα για έναν γονιό, με ανείπωτα συναισθήματα κι αμέτρητα γιατί ! Υπάρχει όμως μία περήφανη μαμά, που κατάφερε να κάνει τον πόνο της δημιουργικό !
Η μαμά Ματίνα Κυριάκου, αποχωρίστηκε τον γιο της σε ηλικία 13 ετών κι ενώ νοσούσε από καρκίνο. Θεώρησε χρέος της να συνεχίσει το έργο του λατρευτού της γιου. Έτσι ξεκίνησε στο facebook την ομάδα περήφανων γονέων και φίλων παιδιών με απίστευτη δύναμη «Θα ξαναβγεί ο ήλιος. Αλέξανδρος ».
Σήμερα η ομάδα αυτή αριθμεί περίπου 4.000 μέλη με σκοπό κανένας γονιός να μην νοιώθει μόνος του και κανένα παιδί να μη χάσει την ελπίδα του, όπως η ίδια αναφέρει. Εγώ ένα πράγμα μόνο θα σας πω ! ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ!!!!
-Περήφανη μαμά Ματίνα .Θέλεις να μας πεις πως ξεκίνησε η περιπέτεια του παιδιού;
-Ο Αλέξανδρος μου νόσησε για πρώτη φορά στην τρυφερή ηλικία των 6 ετών .Ένα παιδάκι του νηπίου αναγκάστηκε ν’ αφήσει τους δεινόσαυρούς του και να μπει στο νοσοκομείο. Χειρουργεία, χημειοθεραπείες ,ένα σωληνάκι να βγαίνει από μια τρύπα στο μικρό του στή8ος, ο κύριος Hickman.Δεν έχασε ποτέ τη ζωντάνια του ,την όρεξη του για παιχνίδι .Ώρες αμέτρητες παίζαμε μέσα στο δωμάτιο για μήνες συνεχόμενους!
-Ήσασταν μόνοι στα δωμάτια αυτά;
-Όχι δεν ήμασταν .Κι ο Αλέξανδρος πάντα έμπαινε με τα πιο «κλειστά» παιδιά. Τα παιδάκια που δεν ανοίγονταν ,που ήταν πιο θυμωμένα ,με το δίκιο τους .Και ξέρεις γιατί ;Γιατί κατάφερνε με τον ευγενικό του χαρακτήρα και την πρόθεσή του να βοηθάει ΠΑΝΤΑ , να τα κάνει φίλους του.
-Ευγενική ψυχή και μεγάλη καρδιά .Την κέρδισε λοιπόν την μάχη σε αυτό το στάδιο.
-Ναι ,την κέρδισε και για 5 χρόνια ήταν καλά.
-Ώσπου;
-Ώσπου στα 12 του χρόνια ο γιος μου παρουσίασε υποτροπή της νόσου. Γκρεμίστηκε ο κόσμος του !Ετοιμαζόταν να πάει γυμνάσιο !Θύμωσε πολύ αλλά για δέκα λεπτά μόνο!
-Τι εννοείς;!
-Μόλις πέρασαν τα δέκα λεπτά με φώναξε και μου είπε: «Εντάξει μαμά ,το νίκησα μία φορά ,μπορώ να το ξανακάνω !».Κι όντως το πάλεψε !Πέρασε πολύ δύσκολες καταστάσεις .Παρέλυσε και κατάφερε με την επιμονή και υπομονή του ,να ξαναπερπατήσει 6 μήνες μετά ,και ξανά παρέλυσε λίγο αργότερα……
-Πως πήρε την απόφαση να κατασκευάσει τις κονκάρδες του;
-Ενώ βρισκόμασταν στο εξωτερικό για τη θεραπεία του, και μετά από προτροπή του μπαμπά ,αποφάσισε να φτιάξει ένα μετάλλιο για τον ίδιο και για όλα τα παιδιά που αγωνίζονται .Όταν τον ρώτησαν τι θα ζωγραφίσει πάνω ,με κοίταξε με αγάπη και είπε :«Ένα άλογο!» .Ήξερε πως ήταν τ’ αγαπημένο μου ζώο !Έπειτα τον ρώτησαν :«Ποιο θα είναι το μήνυμα σου ;»,κι εκείνος απάντησε:
ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ!!
Δάκρυα συγκίνησης γέμισαν τα μάτια όλων !Περνούσε τόσα και ήθελε να μοιράσει δύναμη κι ελπίδα !Πόσο περήφανη νοιώθω για εκείνον……..!!!!
-Να τολμήσω να ρωτήσω;
-Πως ένιωσα όταν τον έχασα;
Έχασα το φως μου!
Τον ήλιο μου!
Την ελπίδα μου !Όλα!
Όμως εκείνος δεν τα παράτησε ποτέ !Ακόμη και μέσα στην εντατική και με δυο τρυπημένους πνεύμονες ,εκείνος αγωνιζόταν !
ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΓΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ; ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΠΟΙΗΘΩ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ;
Η κονκάρδα του Αλέξανδρου ,δεν είναι μια απλή καρφίτσα !Είναι μετάλλιο τιμής κι ανδρείας για όλα τα Παιδιά-Ήρωες μέσα στα νοσοκομεία.
-Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να πεις στους γονείς ,των οποίων τα παιδιά νοσούν;
-Αυτοί οι γονείς που νοσούν τα παιδιά τους…..!Δεν είναι απλοί άνθρωποι.
-Δηλαδή;
-Μ’ έναν μαγικό τρόπο ,απλά δεν είναι !Κοιμούνται μ’ ένα μάτι ανοιχτό ή και καθόλου για ημέρες, και δεν νυστάζουν!
Τρώνε ένα γεύμα την ημέρα και μπορούν και στέκονται στα πόδια τους!
Σηκώνουν το παιδί τους λες και είναι αρσιβαρίστες ,όσα κιλά κι αν είναι!
Ξέρουν κι αναγνωρίζουν φάρμακα ,μαθαίνουν απ’ έξω ιατρικά πρωτόκολλα και διαβάζουν εξετάσεις ,σαν να είναι γιατροί!
-Ποιος είναι ο σκοπός της ομάδας;
-Η ομάδα περήφανων γονέων και φίλων παιδιών με απίστευτη δύναμη ,ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ ,εστιάζει στο να δίνει στα παιδιά δύναμη κι ελπίδα .Να τους δίνει να καταλάβουν πόσο ξεχωριστά είναι ,δίνοντας τους το παράσημο τιμής κι ανδρείας του Αλέξανδρου ,μαζί μ’ ένα δώρο καρδιάς.
-Πως αντιδρούν τα παιδάκια που λαμβάνουν τα δώρα;
-Τα δέχονται με απίστευτη χαρά κι ενθουσιασμό ,και φορούν περήφανα την κονκάρδα του.
Σ’ αυτόν τον αγώνα που τα παιδιά μας μπαίνουν δίχως να ερωτηθούν ,μ’ αυτόν τον δύσκολο ,άδικο κι αμείλικτο αντίπαλο ,μπορούν να τα καταφέρουν .Ναι μπορούν !Έχοντας εμάς στο πλευρό τους!
-Πες μας κάτι για το τέλος.
-Θα σας πω το εξής :Ο γιος μου ΔΕΝ έφυγε από τον καρκίνο !ΤΟΝ ΝΙΚΗΣΕ ΣΤΑ ΕΞΙ ΤΟΥ,ΤΟΝ ΝΙΚΗΣΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΩΔΕΚΑ!!!Έκανε υποτροπές και κάθε φορά τον νικούσε !ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ!!!!Έφυγε από πνευμονία .Ο καρκίνος δεν είναι ανίατη ασθένεια!!!Να θυμάστε το μήνυμα του Αλέξανδρου!
ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ!!!!!
Δεν ήθελα να γράψω τίποτε περισσότερο αλλά δεν μπορώ !Έχω ειλικρινά μπερδευτεί !Γιατί δεν είμαι σίγουρη ποιο συναίσθημα με κυρίευσε την ώρα που κοιτούσα τα μάτια της !Ήταν σεβασμός ,αξιοπρέπεια ,θάρρος ,σθένος !Ήταν όλα μαζί!!!Αλλά σας το υπογράφω πως δυο πράγματα δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου !Την περηφάνια στα μάτια της και το γαργαριστό του γέλιο!!
Ναι, λοιπόν ! ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ!!!!!!!
