Οχτώ χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που η Μυρτώ έπεφτε θύμα ενός αλλοδαπού εγκληματία ο οποίος τη βίασε και προσπάθησε να τη σκοτώσει στην Πάρο.
Η ιστορία της είναι από τις φρικτές ιστορίες που κανείς ακούει, διαβάζει, αλλά δεν μπορεί να πιστέψει. Όταν η Μυρτώ ήταν 15 χρονών, βρισκόταν για διακοπές στην Πάρο με την οικογένειά της. Έφυγε για μια βόλτα μόνη της στην παραλία και λίγη ώρα αργότερα η μητέρα της την εντόπισε άγρια χτυπημένη και κακοποιημένη, μια ανάσα πριν τον θάνατο.
Ήταν 22 Ιουλίου 2012 και στην 15χρονη τότε κοπέλα είχε επιτεθεί βίαια ο 24χρονος Πακιστανός Αχμέτ Βακάς για να της κλέψει το τηλέφωνο αρχικά, όπως ισχυρίστηκε στο δικαστήριο, και στην συνέχεια για να την βιάσει. Δεν αρκέστηκε όμως στα εγκλήματα αυτά, αλλά χτύπησε βάναυσα την κοπέλα με πέτρες και την πέταξε στα βράχια για να την σκοτώσει, προκαλώντας της τραυματισμούς που απείλησαν την ίδια της τη ζωή.
Χθες το απόγευμα η μητέρα της νεαρής κοπέλας, Μαρία Κοτρώτσου, ανήρτησε κάποια λόγια στο facebook που ραγίζουν καρδιές. Η κυρία Κοτρώτσου η οποία εδώ και 8 χρόνια δίνει τη δική της καθημερινή μάχη αναφέρθηκε στην Ελλάδα που «τρώει τα παιδιά της» αλλά και για τους νόμους του Κράτους που επιτρέπουν σε εγκληματίες να αποφυλακίζονται έχοντας καταστρέψει ανθρώπινες ζωές.
Συγκεκριμένα η κα Κοτρώτσου έγραψε:
ΜΥΡΤΩ ΜΟΥ,
Σαν σήμερα ακριβώς 22 Ιουλίου πριν 8 χρονια, ενα τέρας κατέστρεψε την ζωή σου. Ετσι χωρις λόγο οπως κάνουν ολοι οι εγκληματίες. Σου πήρε την ζωή την κίνηση την ξεγνασια των 15 χρόνων, την ευτυχία,και σε άφησε να χαροπαλεύεις για χρονια μεςα στα νοςοκομεια και τα κέντρα αποκατάστασης. Η χαρά της ζωής μπορει να σταμάτησε για σένα και να έμεινε ο πόνος η πίκρα η τυραννία,ο αγώνας για καλυτέρευση και η ελπιδα.
Ζεις γιατι ο Θες το θελει και σε βοηθά. Οχι το κράτος, αυτο σε ξέχασε, σε άφησε στην άκρη να ξεχαστεις,ανεύθυνα χωρις ντροπή να πολεμάς μόνη σου, λες και δεν έφταιξε αυτο για ότι συνέβη. Δυστυχως γεννηθηκες Ελληνίδα! Οσο ζω θα φωνάζω για εσένα θα παλεύω για εσένα , και θα ελπιζω να σε δω εστω λιγο καλυτερα.
Οχι οπως ήσουν, οχι οπως σε γέννησα αυτο χάθηκε 22-7-2012 απο ενα κτήνος, αλλα για αυτο το χαμόγελο σου που μου δινει δύναμη ,για την ψυχή σου που την μαύρισε ενα καταραμένο χέρι, και μαζί με εσένα μαύρισε τις ζωές όλων μας. Δεν ξεχνώ, δεν συγχωρώ . Πιστεύω στην θεία δίκη. Παλεύω διεκδικώ το δίκιο σου, και ισως κάποτε να τα καταφέρω για εσένα και μονο ζωή μου.
Αυτος ζει μια χαρά και τον πληρώνουμε ολοι εμεις, και εγω μαζι, το κράτος καλα κρατεί και εσυ μωρό μου,εξακολουθείς να τυρανιεσαι. Ετσι ειναι σ αυτήν την χώρα που λέγεται ΕΛΛΔΑ, οι αθώοι πληρώνουν , τα θύματα οχι οι θύτες. Οι θύτες αποφυλακίζονται, γιατι τα ισόβια δεν ειναι ισόβια, το κράτος κάνει τον τυφλό και κουφό, που δεν θυμάται τιποτε, και οι αθώοι πονούν αγωνίζονται υποφέρουν ματώνουν για το αυτονόητο που ούτε αυτο δεν τος αναγνωρίζονται.
Οσο για όλες αυτές τοις οργανώσεις για τα δικαιώματα των ανθρώπων, αυτές μάνα μου δεν έγιναν για εσένα έγιναν για να υποστηρίζουν τους θύτες, τους εγκληματίες αυτού του τόπου. Δικαιοσύνη δεν υπάρχει την κουρέλιασαν την ξέφτισαν.
ΕΛΛΑΔΑ η χώρα που τρώει τα παιδιά της. Δεν το λέω εγω το έχουν πει άλλοι πολυ πριν και ειναι αλήθεια».
