Όταν βγαίνεις από μία σχέση, το πιο δύσκολο βήμα μετά απ’ το να ξεχάσεις, είναι να προχωρήσεις με κάποιον άλλον. Να εμπιστευτείς, να νιώσεις, να ερωτευτείς ξανά. Σίγουρα είναι ια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και κυρίως θέληση.
Γιατί ναι μεν, θέλεις να είσαι καλά, να μην τσεκάρεις συνέχεια το προφίλ της πρώην σου σχέσης, να βλέπεις να ανεβάζει καψουροτράγουδα και να μην πηγαίνει το μυαλό σου κατευθείαν ότι το ανέβασε για σένα, ειδικά αν το τραγούδι μιλάει για χωρισμό. Αλλά ξέρεις κι εσύ κατά βάθος πως όταν υπάρχει μέσα σου έστω κι η παραμικρή ελπίδα ότι θα γυρίσει, είναι αδύνατον να ξεπεράσεις την όλη κατάσταση. Πόσο μάλλον να δοκιμάσεις με κάποιον άλλον.
Σε κάποια φάση λοιπόν, οι συμβουλές των γύρω σου πιάνουν τόπο κι αποφασίζεις να βγεις με ένα νέο πρόσωπο. Αρχικά, αρνείσαι κατηγορηματικά να το αποκαλέσεις «ραντεβού», κυρίως επειδή σε αγχώνει κι εσύ βγαίνεις για να περάσεις καλά, να ξεχαστείς, κι ό,τι προκύψει.
Στη συνέχεια βρίσκεστε, πηγαίνετε κάπου για καφέ ή ποτό κι αρχίζετε να μιλάτε. Προσπαθείς να αγνοήσεις το γεγονός ότι τα μαλλιά και το ντύσιμο είναι σχεδόν ίδια με αυτά της πρώην σου σχέσης, γιατί στο κάτω-κάτω μαλλιά και ρούχα είναι, θα τα έχουν και θα τα φοράνε πολλά άτομα.
Έλα όμως που όσο περνάει η ώρα, η κατάσταση για σένα χειροτερεύει. Οι ατάκες, οι κινήσεις των χεριών, οι γκριμάτσες που κάνει, ο τρόπος κι αυτά που ρωτάει, ακόμα και το γέλιο, σε παραπέμπουν στην τελευταία σου σχέση.
Περιττό να σου πω ότι μετά από αυτό, η πρώτη σας έξοδος ήταν κι η τελευταία. Όσα τηλέφωνα κι αν σε πήρε, όσα μηνύματα κι αν έστειλε, το κόβεις τώρα που είναι νωρίς. Εσύ θέλεις να γνωρίσεις κάτι καινούριο, κι όχι άλλη μία κόπια της Άννας ή του Μήτσου.
Όμως πραγματικά, γιατί σχεδόν όλα πάνω σε αυτό το άτομο, σου θυμίζουν την πρώην σου σχέση; Όντως έχουν αρκετά κοινά, ή μήπως ένα μικρό κι αρκετά κοινότυπο κι απλώς εσύ το μεγαλοποιείς; Ή μήπως ψάχνεις εσύ να βρεις κάτι κοινό, από ανάγκη, γιατί δε θες ακόμα να ξεχάσεις;
Δε σου λέω ότι δεν υπάρχει κανένα κοινό μεταξύ τους κι ότι τα βγάζεις όλα απ’ το μυαλό σου. Απλώς όλοι μεταξύ μας έχουμε κοινά, περισσότερα από όσα ξέραμε ή περιμέναμε. Το πρόβλημα είναι ότι σχεδόν πάντα εστιάζουμε εκεί που μας ενδιαφέρει και συνήθως αυτά που μας ενδιαφέρουν δεν είναι απαραίτητα τα πιο αξιόλογα ή τα μόνο χαρακτηριστικά που έχει ένας άνθρωπος παρά μόνο μερικά από αυτά.
Με το να εστιάζεις λοιπόν μόνο σε ένα κομμάτι κάποιου, χάνεις όλα τα υπόλοιπα, τα οποία μάλιστα μπορεί να ήταν ικανά όχι απλώς να σε εκπλήξουν ευχάριστα, αλλά και να σε κάνουν να ξεχάσεις τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν, εσύ εστιάζεις σε πράγματα που σου θυμίζουν τον πρώην έρωτα που προσπαθείς να ξεχάσεις τόσο καιρό, αλλά δεν τα καταφέρνεις. Όσο λοιπόν εσύ μένεις μόνο σε αυτά που σου θυμίζουν αυτό το άτομο και φεύγεις από αυτήν την κατάσταση πριν καν αρχίσει εξαιτίας αυτού, χάνεις πολλά.
Χάνεις την ευκαιρία να γνωρίσεις έναν άνθρωπο κι αυτό από μόνο του είναι αρκετά σημαντικό, ακριβώς επειδή ποτέ δεν ξέρεις πού θα καταλήξει. Μπορεί να κατέληγε στο μεγαλύτερο έρωτα, στη μεγαλύτερη φιλία, ακόμη και στη μεγαλύτερη αποτυχία. Με το να φεύγεις όμως έτσι απότομα, μένεις με την απορία κι εν ολίγοις, δε θα μάθεις ποτέ πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί.
Και στην τελική εγώ σου λέω ότι πρώην και νυν έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Μήπως τελικά δεν είναι τόσο κακό; Γιατί αν για παράδειγμα τα κοινά αυτά είναι θετικά χαρακτηριστικά σε έναν άνθρωπο, όπως σε γοήτευσαν τότε, γιατί δεν αφήνεις να σε γοητεύσουν και τώρα, αυτή τη φορά απλώς από διαφορετικό πρόσωπο;
Αν πάλι αυτά τα χαρακτηριστικά είναι αρνητικά, όπως το ότι σε έχει μία κρύο-μία ζέστη, αργεί να απαντήσει στα μηνύματά σου κι έχει αλαζονική συμπεριφορά, τότε με την ευχή και την προτροπή μου ακόμα, ξεκίνα να τρέχεις τώρα που προλαβαίνεις.
Για αυτό μην καταδικάζεις κάτι πριν καν αρχίσει, μόνο και μόνο επειδή επαναφέρει σκηνές του παρελθόντος στο μυαλό σου. Στην ουσία εσύ τις φέρνεις μπροστά σου ξανά και ξανά. Στο κάτω-κάτω αυτά που ψάχνεις από κάποιον δε θα τα έχει μόνο ένας, αλλά πολλοί. Δεν τα είχε μόνο η πρώην σου σχέση, αλλά χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω.
Έτσι, δύο πράγματα έχεις να κάνεις: να δώσεις την ευκαιρία στον άλλον να σου δείξει αυτά που θέλει και να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να τα δει.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Μανουσαρίδου: Πωλίνα πανέρη
