Η μεγάλη δήλωση της ντίβας της όπερας
Η ντίβα της όπερας, που έφυγε από την ζωή σε ηλικία των 54 ετών στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, είχε πει: ”Μόνο οι σκύλοι δεν θα με προδώσουν”.
Η σειρά αφιερωμένη στους σκύλους…της όπερας
Το OperaWire παρουσιάζει με υπερηφάνεια τη σειρά The Wonderful World of Opera Dogs (Ο υπέροχος κόσμος των σκύλων της όπερας) της Diana Burgwyn, η οποία θα εστιάζει στη σχέση μεταξύ των πιο εμβληματικών αστέρων της όπερας και των αγαπημένων τους σκύλων. Η δημιουργία αυτής της σειράς και όλη η απαραίτητη έρευνα για κάθε επιμέρους κομμάτι πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά από την Diana. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την προέλευση του έργου, κάντε κλικ εδώ.
Η Κάλλας και τα κανίς της
Η Κάλλας, η θρυλική σοπράνο που γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς το 1923, ήταν μια από τις πιο ηλεκτρισμένες τραγουδίστριες στην ιστορία της όπερας. Η φωνή της ήταν άμεσα αναγνωρίσιμη, ισχυρή και ικανή στην καλύτερη στιγμή της για αξιοσημείωτη ευελιξία και εύρος, και η δραματική της κυριαρχία σε κάθε ρόλο που τραγουδούσε ήταν απίστευτη, είτε επρόκειτο για τη Νόρμα, τη Λαίδη Μάκβεθ, την Τόσκα, την Μπρουνχίλδη ή μία από τις πολλές ηρωίδες του μπελκάντο.
Ο πρώτος σκύλος της Κάλλας, ο Toy, ένα μικροσκοπικό μαύρο κανίς, ήταν δώρο του καλού της φίλου, του σκηνοθέτη Λουκίνο Βισκόντι. Αντιμετώπισε τον Toy σαν αγαπημένο της παιδί και τον κρατούσε σχολαστικά περιποιημένο- κοιμόταν στα πόδια του κρεβατιού της.Φαινόταν ότι όλο το Παρίσι εμφανίστηκε στο αεροδρόμιο Orly όταν η Callas έφτασε με ένα μπεζ παλτό μινκ και βελούδινο καπέλο, με τον Toy στην αγκαλιά της να μασάει χαρούμενα τις ορχιδέες με τις οποίες υποδέχτηκαν την κυρία του. Ο Toy πήγαινε παντού με την Callas, ενώ η εθιμοτυπία του μπάνιου του έλειπε όχι μόνο στη Met αλλά και στο σπίτι του συνθέτη Samuel Barber, όταν συζητούσαν με την Callas για την ανάληψη του πρωταγωνιστικού ρόλου στη νέα του όπερα, “Vanessa”. Εμφανίστηκε ακόμη και μαζί με τον Toy σε μια προδικαστική ακρόαση σχετικά με μια αγωγή του πρώην ατζέντη της.
Φωτογραφίες όλα αυτά τα χρόνια καταγράφουν την παρουσία του Toy και των διαδόχων του – η Κάλλας έκανε ντους μαζί τους, τους χτένιζε, τους έδινε λιχουδιές, έκανε δικαστήριο μαζί τους στο καμαρίνι της. Ενώ τα σκυλιά σίγουρα προσέθεταν στη δημόσια γοητεία της και τόνιζαν τη μοντέρνα ενδυμασία της, ήταν πολύ περισσότερα για εκείνη. Ήταν τα παιδιά που λαχταρούσε αλλά δεν είχε ποτέ, καθώς και οι πιο πιστοί σύντροφοί της.
Η Κάλλας είχε έναν φαινομενικά ευτυχισμένο, δεκαετή γάμο με τον πολύ μεγαλύτερό της, πλούσιο Ιταλό βιομήχανο Giovanni Battista Meneghini, ο οποίος της παρείχε μεγάλη οικονομική και προσωπική υποστήριξη. Το 1959, όμως, ανακοίνωσε στον σοκαρισμένο σύζυγό της ότι ήθελε διαζύγιο. Μέχρι τότε ο Toy ήταν αρκετά μεγάλος, και ένα άλλο κανίς, η Tea, τους είχε κάνει παρέα. Αφού απορρόφησε την οδυνηρή είδηση, ο Meneghini παρατήρησε: “Αν όλα θα χωριστούν και αν χρειαστεί να χωρίσουμε αυτό το κανίς [Tea], η Μαρία θα πάρει το μπροστινό μέρος και εγώ θα καταλήξω με την ουρά!” Όχι ακριβώς: Η Κάλλας κέρδισε την ιδιοκτησία της Τέα, το μπροστινό μέρος και την ουρά.
Εκείνη την εποχή η Κάλλας συνδέθηκε με τον Έλληνα εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση, έναν χαρισματικό, αλαζόνα, πολυεκατομμυριούχο που κυνηγούσε γυναίκες, ο οποίος χώρισε τη σύζυγό του και έγινε το ολοκληρωτικό αντικείμενο του έρωτα της Κάλλας. Οι εφημερίδες παρακολουθούσαν τα σκαμπανεβάσματα της σχέσης τους όπου κι αν πήγαιναν. Η σχέση έληξε άδοξα το 1968, όταν ο Ωνάσης παντρεύτηκε ξαφνικά τη Ζακλίν Κένεντι, χήρα του Αμερικανού προέδρου Τζον Φ. Κένεντι. Αυτό ήταν το πιο σκληρό πλήγμα στη ζωή της Κάλλας.
Η φωνή της βρισκόταν στο αποκορύφωμά της στις αρχές της καριέρας της, αλλά άρχισε να φθίνει τη δεκαετία του 1960. Η φωνητική της πτώση έδωσε αφορμή για κατηγορίες, αληθινές ή ψευδείς, σχετικά με το ότι η αιτία ήταν η μεγάλη απώλεια βάρους της -περίπου 80 κιλά. Καθώς η καριέρα της έσβηνε, τα κουτσομπολιά για τη φωνή και τη ζωή της εξαπλώθηκαν.
Η Κάλλας εξαρτιόταν όλο και περισσότερο από τα κανίς της, κάνοντας αυτό το θλιβερό σχόλιο: “Μόνο τα σκυλιά μου δεν θα με προδώσουν”. Όταν, το 1971-72, πραγματοποίησε μια σειρά από masterclasses στη Νέα Υόρκη (το θέμα ενός θεατρικού έργου του Terrence McNally το 1995), της έλειψαν τόσο πολύ τα σκυλιά της που έβαλε την υπηρέτριά της, Bruna, να τα μεταφέρει αεροπορικώς από το διαμέρισμά της στο Παρίσι.
Την ημέρα που πέθανε ξαφνικά τα σκυλιά της βρίσκονταν στην κρεβατοκάμαρα μαζί της
Την ημέρα που η Κάλλας πέθανε ξαφνικά στο Παρίσι, στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, σε ηλικία 53 ετών, την συνόδευαν ως συνήθως η Μπρούνα και ο μπάτλερ, ο Φερούτσιο. Τα δύο γερασμένα σκυλιά της, η Pixie και η Djedda, που της είχε χαρίσει ο Ωνάσης, βρίσκονταν στην κρεβατοκάμαρά της. Απέναντι από το κρεβάτι της κρεμόταν μια μεγάλη ελαιογραφία του Toy, που φιλοτεχνήθηκε μετά το θάνατό του. Ξαφνικά, η Κάλλας ένιωσε έναν διαπεραστικό πόνο στην αριστερή πλευρά της και έπεσε πηγαίνοντας στο μπάνιο. Οι υπηρέτες τη βρήκαν πεσμένη στο πάτωμα, τη σήκωσαν στο κρεβάτι και της έδωσαν καφέ. Οι κλήσεις για ασθενοφόρο δεν απαντήθηκαν και η καρδιά της Κάλλας δεν άντεξε. Η Μπρούνα ανέφερε ότι τα σκυλιά, που βρίσκονταν στο υπνοδωμάτιο μαζί της, μεταφέρθηκαν σε άλλο δωμάτιο όπου κλαψούριζαν οικτρά.
Μια παλιά φίλη, η Nadia Stancioff, περιέγραψε την επίσκεψή της στο διαμέρισμα λίγες ημέρες μετά τον θάνατο της Callas. “Η Μπρούνα φαινόταν ηλικιωμένη και άψυχη. Στην αγκαλιά της κρατούσε μια τρεμάμενη Pixie, τα μάτια της οποίας, καλυμμένα με καταρράκτη, έψαχναν με κενό βλέμμα το πρόσωπό μου για αναγνώριση. Όταν την χάιδεψα, ένα ψηλό γαύγισμα ταρακούνησε το σωματάκι της και δεν με άφηνε να αγκαλιάσω την Μπρούνα μέχρι να γλείψει το χέρι μου και να βεβαιωθεί ποιος ήμουν”.
