Η μεγάλη δήλωση της ντίβας της όπερας
Η ντίβα της όπερας, που έφυγε από την ζωή σε ηλικία των 54 ετών στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, είχε πει: ”Μόνο οι σκύλοι δεν θα με προδώσουν”.
Η σειρά αφιερωμένη στους σκύλους…της όπερας
Το OperaWire παρουσιάζει με υπερηφάνεια τη σειρά The Wonderful World of Opera Dogs (Ο υπέροχος κόσμος των σκύλων της όπερας) της Diana Burgwyn, η οποία θα εστιάζει στη σχέση μεταξύ των πιο εμβληματικών αστέρων της όπερας και των αγαπημένων τους σκύλων. Η δημιουργία αυτής της σειράς και όλη η απαραίτητη έρευνα για κάθε επιμέρους κομμάτι πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά από την Diana. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την προέλευση του έργου, κάντε κλικ εδώ.
Η Κάλλας και τα κανίς της
Η Κάλλας, η θρυλική σοπράνο που γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς το 1923, ήταν μια από τις πιο ηλεκτρισμένες τραγουδίστριες στην ιστορία της όπερας. Η φωνή της ήταν άμεσα αναγνωρίσιμη, ισχυρή και ικανή στην καλύτερη στιγμή της για αξιοσημείωτη ευελιξία και εύρος, και η δραματική της κυριαρχία σε κάθε ρόλο που τραγουδούσε ήταν απίστευτη, είτε επρόκειτο για τη Νόρμα, τη Λαίδη Μάκβεθ, την Τόσκα, την Μπρουνχίλδη ή μία από τις πολλές ηρωίδες του μπελκάντο.
Ο πρώτος σκύλος της Κάλλας, ο Toy, ένα μικροσκοπικό μαύρο κανίς, ήταν δώρο του καλού της φίλου, του σκηνοθέτη Λουκίνο Βισκόντι. Αντιμετώπισε τον Toy σαν αγαπημένο της παιδί και τον κρατούσε σχολαστικά περιποιημένο- κοιμόταν στα πόδια του κρεβατιού της.Φαινόταν ότι όλο το Παρίσι εμφανίστηκε στο αεροδρόμιο Orly όταν η Callas έφτασε με ένα μπεζ παλτό μινκ και βελούδινο καπέλο, με τον Toy στην αγκαλιά της να μασάει χαρούμενα τις ορχιδέες με τις οποίες υποδέχτηκαν την κυρία του. Ο Toy πήγαινε παντού με την Callas, ενώ η εθιμοτυπία του μπάνιου του έλειπε όχι μόνο στη Met αλλά και στο σπίτι του συνθέτη Samuel Barber, όταν συζητούσαν με την Callas για την ανάληψη του πρωταγωνιστικού ρόλου στη νέα του όπερα, “Vanessa”. Εμφανίστηκε ακόμη και μαζί με τον Toy σε μια προδικαστική ακρόαση σχετικά με μια αγωγή του πρώην ατζέντη της.
Φωτογραφίες όλα αυτά τα χρόνια καταγράφουν την παρουσία του Toy και των διαδόχων του – η Κάλλας έκανε ντους μαζί τους, τους χτένιζε, τους έδινε λιχουδιές, έκανε δικαστήριο μαζί τους στο καμαρίνι της. Ενώ τα σκυλιά σίγουρα προσέθεταν στη δημόσια γοητεία της και τόνιζαν τη μοντέρνα ενδυμασία της, ήταν πολύ περισσότερα για εκείνη. Ήταν τα παιδιά που λαχταρούσε αλλά δεν είχε ποτέ, καθώς και οι πιο πιστοί σύντροφοί της.
Εκείνη την εποχή η Κάλλας συνδέθηκε με τον Έλληνα εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση, έναν χαρισματικό, αλαζόνα, πολυεκατομμυριούχο που κυνηγούσε γυναίκες, ο οποίος χώρισε τη σύζυγό του και έγινε το ολοκληρωτικό αντικείμενο του έρωτα της Κάλλας. Οι εφημερίδες παρακολουθούσαν τα σκαμπανεβάσματα της σχέσης τους όπου κι αν πήγαιναν. Η σχέση έληξε άδοξα το 1968, όταν ο Ωνάσης παντρεύτηκε ξαφνικά τη Ζακλίν Κένεντι, χήρα του Αμερικανού προέδρου Τζον Φ. Κένεντι. Αυτό ήταν το πιο σκληρό πλήγμα στη ζωή της Κάλλας.
Η φωνή της βρισκόταν στο αποκορύφωμά της στις αρχές της καριέρας της, αλλά άρχισε να φθίνει τη δεκαετία του 1960. Η φωνητική της πτώση έδωσε αφορμή για κατηγορίες, αληθινές ή ψευδείς, σχετικά με το ότι η αιτία ήταν η μεγάλη απώλεια βάρους της -περίπου 80 κιλά. Καθώς η καριέρα της έσβηνε, τα κουτσομπολιά για τη φωνή και τη ζωή της εξαπλώθηκαν.
Η Κάλλας εξαρτιόταν όλο και περισσότερο από τα κανίς της, κάνοντας αυτό το θλιβερό σχόλιο: “Μόνο τα σκυλιά μου δεν θα με προδώσουν”. Όταν, το 1971-72, πραγματοποίησε μια σειρά από masterclasses στη Νέα Υόρκη (το θέμα ενός θεατρικού έργου του Terrence McNally το 1995), της έλειψαν τόσο πολύ τα σκυλιά της που έβαλε την υπηρέτριά της, Bruna, να τα μεταφέρει αεροπορικώς από το διαμέρισμά της στο Παρίσι.
Την ημέρα που πέθανε ξαφνικά τα σκυλιά της βρίσκονταν στην κρεβατοκάμαρα μαζί της
