Το «Πρωινό Άστρο» είναι το ποίημα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για την κόρη του, όταν έγινε πατέρας.
«Κοριτσάκι μου»: Το υπέροχο ποίημα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για την κόρη του
Είναι το ποίημα της πατρικής στοργής και της λυρικής φαντασίας. Είναι ένα ποίημα «που μόνο ένας παλμογράφος θα μπορούσε να «οπτικοποιήσει» και να καταγράψει τους παλμούς της εκπληκτικής ευαισθησίας του».
Ο ίδιος ο Ρίτσος το χαρακτηρίζει «Μικρή εγκυκλοπαίδεια υποκοριστικών» για την κορούλα του.
Πρωϊνό άστρο (Γιάννης Ρίτσος)
Koριτσάκι μου,
θέλω να σου φέρω
τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν στον ύπνο σου.
Κοιμήσου koριτσάκι.
Είναι μακρύς ο δρόμος.
Πρέπει να μεγαλώσεις.
Είναι μακρύς
μακρύς
μακρύς ο δρόμος.
Το παιδί μου κοιμήθηκε
κι εγώ τραγουδάω…
Δύσκολα είναι, koριτσάκι,
στην αρχή.
Τι να πεις, δεν ξέρεις.
Δύσκολα είναι στην αρχή.
Γιατί δεν είναι, koριτσάκι,
να μάθεις μόνο
εκείνο που είσαι,
εκείνο που έχεις γίνει.
Είναι να γίνεις
ό,τι ζητάει
η ευτυχία του κόσμου,
είναι να φτιάχνεις, koριτσάκι,
την ευτυχία του κόσμου.
Άλλη χαρά δεν είναι πιο μεγάλη
απ” τη χαρά που δίνεις.
Να το θυμάσαι, koριτσάκι.
Οι στίχοι αυτοί αποτελούν την πρώτη ενότητα της Συλλογής του Γιάννη Ρίτσου «Πρωινό άστρο», που γράφτηκε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1955 και αφιερώθηκε στην κόρη του Έρη.
«Κοριτσάκι μου»: Το υπέροχο ποίημα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για την κόρη του
Ο υπότιτλος «Μικρή εγκυκλοπαίδεια υποκοριστικών» μόνον τυχαίος δεν μπορεί να θεωρηθεί, αφού σε ολόκληρο το ποίημα απαντούν συνεχώς υποκοριστικά, τα οποία καθιστούν πραγματικά απέραντη αυτή τη θάλασσα της τρυφερότητας, που αποπνέει η σύνθεση… (Koριτσάκι, φαναράκια, περιβολάκι, σταυρουλάκι, πεδιλάκια, μητερούλα, λοφίσκοι).
Το 1954, ο Γιάννης Ρίτσος παντρεύτηκε τη Φαλίτσα Γεωργιάδη, παιδίατρο από τη Σάμο, την οποία είχε γνωρίσει ως φοιτήτρια, κατά την περίοδο της Κατοχής.
