Ένα εντυπωσιακό γεωλογικό φαινόμενο, μοναδικό σε όλη την Ελλάδα, βρίσκεται στον νομό Κοζάνης.
Πρόκειται για τα Μπουχάρια και τα Νοχτάρια, ένα γεωλογικό φαινόμενο που θυμίζει πολύ την Καππαδοκία. Θα το βρείτε αν κάνατε τον κόπο να ταξιδέψετε μέχρι τον Μικρόβαλτο του δήμου Σερβίων-Βελβεντού (πρώην δήμου Καμβουνίων), στο 3ο χλμ του δρόμου προς το Λιβαδερό, 40 χιλιόμετρα νότια της Κοζάνης. Πιστέψτε μας.. αξίζει τον κόπο.
Η εικόνα σε αφήνει άφωνο.
Τα Μπουχάρια είναι χωμάτινες κολώνες, σαν καμινάδες που ξεφυτρώνουν από την Γη. Το ύψος τους κυμαίνεται από 2 μέχρι 6 μέτρα (οι μεγαλύτεροι λέγονται «Άτλαντες») και το πλάτος τους από 1 έως 2,5 μέτρα. Δημιουργήθηκαν από την διάβρωση του εδάφους σε διάστημα χιλιάδων ετών.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Συνολικά υπάρχουν 20 τέτοιες καμινάδες που αποτελούνται από αργίλους, άμμους, κροκάλες ενώ η συγκολλητική ύλη είναι τα οξείδια του σιδήρου και το διοξείδιο του πυριτίου. Στην κορυφή τους υπάρχουν πλάκες από σχιστόλιθο, οι οποίες προστατεύουν τις χωμάτινες κολώνες από την διάβρωση. Η ονομασία τους οφείλεται στο σχήμα τους, καθώς η όψη τους μοιάζει με καμινάδα και στην τοπική διάλεκτο η καμινάδα ονομάζεται μπουχάρι.
shutterstock
Τα Νοχτάρια είναι συστάδες από χωμάτινες μυτερές πυραμίδες με απόκρημνο ανάγλυφο και εκτείνονται σε μήκος 2 χιλιομέτρων στις όχθες του ρέματος της Ποταμιάς. Είναι της ίδιας σύστασης και προέλευσης με τα Μπουχάρια χωρίς όμως να επιστεγάζονται με πλάκες. Το ύψος τους φτάνει μέχρι και τα 15 μέτρα. Η ονομασία Νοχτάρια προέρχεται από την λέξη όχθη.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Νοχτάρια και Μπουχάρια δημιουργούν ένα σκηνικό απόκοσμο, ένα ιδιόμορφο δάσος που μας χάρισε η διάβρωση του εδάφους κατά την περίοδο χιλιάδων χρόνων.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Οι μύθοι και οι θρύλοι πίσω από την δημιουργία τους
Όπως είναι φυσικό ένα μεγαλειώδες φαινόμενο όπως τα Μπουχάρια και τα Νοχτάρια δεν θα μπορούσε να μείνει μακριά από τοπικούς θρύλους και μύθους. Οι ντόπιοι αδυνατώντας να εξηγήσουν την δημιουργία τους έπλασαν ιστορίες που τις διηγούνται μέχρι σήμερα.
Ένας από αυτούς θέλει τα «μπουχάρια» να είναι πύλες από όπου έβγαιναν τη νύχτα οι διαβόλοι και τρομοκρατούσαν τους ανθρώπους που πλησίαζαν. Έτσι όσοι ταξίδευαν μετά τη δύση του ήλιου, απέφευγαν να περνούν από κοντά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω αληθινή ιστορία που διαβάζουμε στο mikrovalto.gr
‘Ένα καλοκαιρινό φεγγαρόφωτο βράδυ, 3-4 άτομα από γειτονικό χωριό, έχοντας σκοπό να κλέψουν τη σοδειά από στάρι σε αλώνι που φύλαγε σε κοντινή απόσταση από τα «μπουχάρια» κάτοικος του Μικροβάλτου, ντύθηκαν με κουρέλια, έβαψαν τα πρόσωπά τους και βγήκαν με κραυγές από τη χαράδρα των «μπουχαριών». Ο φύλακας κατατρόμαξε και πανικόβλητος εγκατέλειψε το αλώνι, δίνοντας την ευκαιρία στου επίδοξους κλέφτες να υλοποιήσουν με άνεση το σχέδιο τους!”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Λόγω του δύσβατου της περιοχής, αποτέλεσε καταφύγιο κατοίκων του Μικροβάλτου κατά την περίοδο της κατοχής από τους Γερμανούς. Τότε ήταν που δημιουργήθηκε ο μύθος ότι από τα «μπουχάρια» βγαίνουν νεράιδες για να μην φοβούνται τα παιδιά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η όψη των Μπουχαριών που φέρνει σε φαλό συνδέεται με έναν μύθο που λέει ότι οι γυναίκες που δεν τεκνοποιούσαν, πήγαιναν νύχτα να κοιτάξουν για αρκετή ώρα τα «μπουχάρια», ώστε να καταφέρουν να κάνουν παιδί!
Μια ακόμη εκδοχή -μπορεί να μην εκληφθεί σαν μύθος- μας λέει ότι κάποιοι θεωρούσαν ότι κάτω από την πέτρα που καλύπτει το κάθε «μπουχάρι» είναι κρυμμένος θησαυρός. Τέλος, κάποιοι επίσης συνδέουν τις χαράδρες των «μπουχαριών» με το μύθο για τα κρησφύγετα των λήσταρχων Γιαγκούλα και Γκαντάρα, που δρούσαν στην ευρύτερη περιοχή, και μιλάνε για ύπαρξη στοάς που ξεκινά από τα «μπουχάρια» και φτάνει μέχρι την Ελάτη.
Παρακολουθήστε τα βίντεο
