Με τη γυναίκα μου είμαστε παντρεμένοι σχεδόν δέκα χρόνια και έχουμε δύο παιδάκια 8 και 4 ετών. Τα είχαμε μόλις 3 μήνες πριν αποφασίσουμε να παντρευτούμε. Μόλις καταλάβαμε ότι τα βρίσκουμε, είπαμε να μην το καθυστερούμε. Παντρευτήκαμε στους 3 μήνες και ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι.
Δυστυχώς μετά τα παιδιά άρχισαν τα πράγματα να αλλάζουν. Τι εννοώ; Από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε της ξεκαθάρισα ότι είμαι άτομο με αυξημένες ανάγκες, ανεβασμένη λίμπιντο και ιδιαίτερα, ας το πούμε εpωτικός, και της εξήγησα ότι το σ ε χ είναι πολύ σημαντικό για μένα. Εκείνη ήταν παρθένα όταν τη γνώρισα, οπότε για αρχή τουλάχιστον έπρεπε να πάμε τα πράγματα με τους δικούς της ρυθμούς. Όταν κάναμε σ ε χ για πρώτη φορά κατάλαβα ότι της άρεσε πολύ. Ξεκινήσαμε σύντομα τους πειραματισμούς, δεν έλεγε όχι σε τίποτα και στο τέλος καθόμασταν επί ώρες αγκαλιασμένοι να φιλιόμαστε.
Μετά το πρώτο μας παιδί το σ ε χ άρχισε να αραιώνει και μετά το δεύτερο παιδί τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Είναι μονίμως κουρασμένη, δεν έχει διάθεση, φοβάται μήπως τα παιδιά ξυπνήσουν κλπ.
Έχω φτάσει σε σημείο να θέλω να κάνουμε σ ε x και να φοβάμαι να της το ζητήσω. Τις ελάχιστες φορές που το κάνουμε, το βλέπει τελείως διεκπεραιωτικά του στυλ «Άντε δηλαδή να κάνουμε τη δουλειά μας να τελειώνουμε γιατί έχω και το φαΐ στο φούρνο». Συνήθως κάνουμε σ ε χ μία φορά το δεκαπενθήμερο. Έτσι και τύχει να κάνουμε μία φορά την εβδομάδα, χάρη μου κάνει. Λέω και ευχαριστώ.
Τέρμα οι πειραματισμοί, τέρμα όλα. Η μοναδική στάση που της αρέσει είναι εκείνη από πάνω για να έχει τον έλεγχο και να με τελειώνει γρήγορα να ξεμπερδεύει.
Νιώθω ότι πιέζομαι. Δεν είχα μάθει έτσι εγώ. Η όλη κατάσταση με έχει απογοητεύσει και φοβάμαι ότι δεν θα αντέξω και θα την απατήσω. Της το λέω αλλά δεν μου δίνει σημασία. Θέλω τη βοήθειά σας.
Χρήστος
