Όντας ένα συνηθισμένο απόγευμα στο σπίτι, ο άντρας της καθόταν στο σαλόνι και έβλεπε ποδόσφαιρο, μέχρι που τον διέκοψε και του είπε «Μπορείς να φτιάξεις το φως στο χωλ;
Αναβοσβήνει εδώ και μέρες«.
– Ρε γυναίκα, με ξέρεις 20 χρόνια… Πότε έφτιαξα τα φώτα για να το κάνω τώρα;
– Θα μπορούσες τουλάχιστον να φτιάξεις την πόρτα του ψυγείου; Δεν κλείνει καλά.
– Τι λες ρε γυναίκα; Είμαστε μαζί 20 χρόνια. Με ξέρεις να φτιάχνω ψυγεία;
– Καλά, θα μπορούσες όμως να κοιτάξεις τα σκαλοπάτια στην εξώπορτα; Είναι έτοιμα να καταρρεύσουν.
– Τι λες ρε γυναίκα; Είμαστε μαζί 20 χρόνια. Με ξέρεις να φτιάχνω σκαλοπάτια; Αρκετά με έπρηξες! Έναν αγώνα είπα να δω και μου τον έβγαλες ξινό!
Πάω στο bar!
Πήγε λοιπόν στο bar και ύστερα από μερικές ώρες και αρκετά ποτάκια, άρχισε να νιώθει άσχημα για τον τρόπο που της φέρθηκε, οπότε αποφάσισε να γυρίσει σπίτι και να βοηθήσει στις δουλειές.
Φτάνοντας στα σκαλοπάτια όμως, διαπίστωσε πως πλέον ήταν σχεδόν ολοκαίνουρια.
Μπαίνει μέσα και το ανάβοντας το φως στο χωλ η λάμπα δεν είχε κανένα πρόβλημα, ενώ όταν πήγε να πάρει μια μπύρα από το ψυγείο, η πόρτα του έκλεισε κανονικά.
– Αγάπη μου, πως τα έφτιαξες όλα αυτά μόνη σου;
– Όταν έφυγες, βγήκα στην αυλή να πάρω λίγο αέρα και με πήραν τα κλάματα. Σε αυτή την κατάσταση με είδε ένας νεαρός και όταν με ρώτησε τι μου συμβαίνει του διηγήθηκα τον διάλογό μας. Προσφέρθηκε να κάνει αυτός όλες τις επιδιορθώσεις και το μόνο που ήθελε ως αντάλλαγμα ήταν είτε να του κάτσω είτε να του φτιάξω ένα κέικ.
– Και λοιπόν; Τι κέικ του έφτιαξες;
– Ρε άντρα… είκοσι χρόνια τώρα… με ξέρεις να φτιάχνω κέικ;
