Στο Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου, βρίσκεται ένα ιερέας διαφορετικός από τους υπόλοιπους.
Ξεχωρίζει με την αγάπη του και δεν κάνει εξαιρέσεις, ακόμη κι αν αφορά και τα ζώα. Για τα ζώα θα το επισημάνουμε, διότι δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων της εκκλησίας είναι εχθρικοί προς τα ζώα και ειδικά προς τα αδέσποτα. Τα διώχνουν από το προαύλιο της εκκλησίας τους, τα διώχνουν ακόμα και από τους δρόμους που υπάρχουν γύρω από το ναό.
Παράδειγμα προς μίμηση
Ωστόσο, ο ιερέας των Παμεγγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου, o Χρήστος Τσιτμηδέλλης, δεν μοιάζει με αυτούς. Είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Είναι άνθρωπος συμπονετικός, με ενσυναίσθηση. Προστατεύει τα αδέσποτα, τα αγαπάει, τα φροντίζει. Στις φωτογραφίες τον βλέπουμε να έχει στην αγκαλιά του τη σκυλίτσα του, Στεφανούλα. Η Στεφανούλα είχε λουμπάγκο και ο Πατήρ Χρήστος την πηγαινοέφερνε για ένα μήνα με αυτόν τον τρόπο στο γιατρό και όπου αλλού χρειαζόταν.
Είναι πολύ σημαντικό οι ιερείς να είναι παράδειγμα προς μίμηση. Και ο συγκεκριμένος είναι. Ο κόσμος μαθαίνει από αυτούς, διδάσκεται και κάποιοι θα τους μιμηθούν, θα κάνουν και εκείνοι το ίδιο. Η εκκλησία οφείλει να είναι δίπλα στον αδύναμο, τον ταλαιπωρημένο. Και δεν είναι μόνο ο άνθρωπος έτσι. Αδύναμα και ταλαιπωρημένα είναι αμέτρητα ζώα που έχουν την ανάγκη μας. Αρκεί να κοιτάξουμε δίπλα μας και θα τα βρούμε.
