Όχι κίνηση ανθρωπιάς αλλά προσβολή αποτελεί το φιλοδώρημα σε ορισμένες χώρες του κόσμου και καλό είναι να αποφεύγεται.
Στην Ελλάδα, το τιπ που θα πάρει ένας εργαζόμενος είναι πολύ σημαντικό για εκείνον. Πόσο μάλλον όταν δουλεύει σε νησί καρά τους καλοκαιρινούς μήνες. Όμως, αυτό φαίνεται πως είναι στο DNA, καθώς δεν υφίσταται σε όλον τον κόσμο.
Οι τρεις χώρες που δε δίνουν φιλοδώρημα
Υπάρχουν χώρες στις οποίες αν κάποιος τολμήσει να δώσει φιλοδώρημα, μπορεί μέχρι και να παρεξηγηθεί. Μια τέτοια χώρα είναι η Ιαπωνία, όπου κανείς δεν αφήνει τιπς σε εργαζόμενους εστίασης. Μάλιστα, οι πιο παραδοσιακοί τείνουν να το θεωρούν χειρονομία περιφρόνησης παρά σεβασμού.
Αυτό οφείλεται σε μια πολύ ιδιαίτερη αντίληψη της εργασίας. Με εξαίρεση πολύ συγκεκριμένα μέρη, όπως πανδοχεία ή ξενώνες, πρακτικά, καμία επιχείρηση ή υπάλληλος δεν περιμένει από τον πελάτη να προσφέρει φιλοδώρημα. Αυτή η φιλοσοφία συναντάται μόνο σε κάποια μέρη της Ασίας.
Ένα ακόμη κράτος όπου το φιλοδώρημα είναι σχεδόν ταμπού είναι η Κίνα. Παρά τη δυτικόστροφη πορεία της χώρας, το φιλοδώρημα είναι μία συνήθεια που δεν έχει υιοθετηθεί. Για τους περισσότερους θεωρείται επίδειξη ισχύος του ατόμου που δίνει τα χρήματα απέναντι στον εργαζόμενο.
Αντίστοιχη αντίληψη επικρατεί και στη Δανία. Εκεί, στο τελικό ποσό για κάθε πελάτη περιλαμβάνεται και το φιλοδώρημα, επομένως είναι περιττό οι πελάτες να δώσουν κάτι παραπάνω.
Επιπλέον, η συγκεκριμένη χώρα, όπως και η υπόλοιπη σκανδιναβική περιοχή, προσφέρει αρκετά υψηλούς μισθούς στον τομέα του τουρισμού.
Έτσι, οι εργαζόμενοι σε καμία περίπτωση δεν έχουν ανάγκη τη γενναιοδωρία κάποιου πελάτη.
