Η 23χρονη που έζησε 2 χρόνια πάνω σε ένα δέντρο 1.000 ετών για να το σώσει
Τζούλια Χιλ: Πρόκειται για την ιστορία της Τζούλια και ενός δέντρου. Εκείνο βρισκόταν στο Εθνικό Πάρκο Ρέντγουντ στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Ήταν μία γιγαντιαία σεκόγια,. Αυτή γλίτωσε την υλοτόμηση χάρη στην Τζούλια «Μπάτερφλαϊ» Χιλ….
Τζούλια Χιλ: Αλλαγή στον τρόπο σκέψης
Το 1997, η 23χρονη τότε ακτιβίστρια, αποφάσισε να κάνει κάτι που θα άφηνε άφωνο ολόκληρο τον κόσμο. Ένα χρόνο πριν, η 22χρονη Τζούλια είχε ένα τροχαίο ατύχημα που παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή. Η εμπειρία αυτή άλλαξε ριζικά τον τρόπο σκέψης της.
Η νεαρή κοπέλα, έζησε για 738 ημέρες -από τον Δεκέμβριο του 1997 έως τον Δεκέμβριο του 1999 – πάνω σε ένα δέντρο 1.500 ετών και ύψους 60 μ., με το όνομα «Λούνα». Δύο χρόνια άντεξε στο κρύο, στην πείνα και στην 24ωρη πολιορκία των ιδιωτικών αστυνομικών της εταιρείας.
Η Τζούλια Χιλ τα έβαλε με μία πανίσχυρη εταιρεία, την Pacific Lumber Company, που είχε αγοράσει την έκταση και είχε αρχίσει να την αποψιλώνει. Φυσικά αυτή η προσπάθειά της δεν ήταν εύκολη. Έδωσε τέλος στην επαναστατική αυτή της κίνηση, όταν συνήφθη συμφωνία με την Pacific Lumber Company για τη διάσωση του δέντρου και μια ζώνη προστασίας 61 σχεδόν μέτρων, που το περιβάλλει. Η Τζούλια κατέβηκε από τη σεκόγια εξαντλημένη αλλά ευτυχισμένη: το δέντρο που είχε ζωή χιλίων ετών μαζί με τα άλλα δέντρα ενός αιωνόβιου δάσους δεν θα κόβονταν.
Τζούλια Χιλ: Το ταξίδι στην Καλιφόρνια
Η νεαρή ακτιβίστρια, σε ένα ταξίδι της στην Καλιφόρνια γνώρισε μία ομάδα διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για την καταστροφική αποψίλωση ενός μεγάλου δάσους στην κομητεία Χούμπολτ. Το έργο είχε αναλάβει η Pacific Lumber Co., μία μεγάλη εταιρεία με σύγχρονα μηχανήματα, τα οποία μέχρι το Δεκέμβριο, παρά τις αντιδράσεις, είχαν ήδη «καθαρίσει» μεγάλες εκτάσεις του δάσους. Τα δέντρα που έκοβαν ήταν ως επί το πλείστον σεκόγιες, το σήμα κατατεθέν της Καλιφόρνια.
Μία από τις σεκόγιες στο δάσος ήταν η «Λούνα». Η Τζούλια Χιλ ξεκίνησε σιγά-σιγά να συμμετάσχει στις δράσεις των ακτιβιστών, μία από τις οποίες ήταν και το λεγόμενο «tree-sitting». Κάθε μέλος της ομάδας επέλεγε ένα δέντρο, σκαρφάλωνε στα κλαδιά του και καθόταν για μερικές ώρες έτσι ώστε να εμποδίσει τους εργάτες να τα κόψουν.
Τον Δεκέμβριο του 1997, οι εργάτες έφταναν σιγά-σιγά στη Λούνα. Είχε έρθει η στιγμή, να αναλάβει δράση η Τζούλια, η οποία προσφέρθηκε να ανέβει στα κλαδιά της. Έτσι, στις 10 Δεκεμβρίου, η 23χρονη κοπέλα ξεκίνησε να σκαρφαλώνει στο πελώριο δέντρο ύψους 60 μέτρων. Όταν πέρασε το πρώτο 24ωρο -συνήθως οι ακτιβιστές κάθονταν μισή ή μία μέρα – ένιωσε ότι δεν ήθελε να κατέβει. Ήξερε ότι με το που πατούσε το πόδι της στη γη, οι εργάτες θα έβαζαν μπροστά τα μηχανήματα.
Οι ώρες έγιναν μέρες και οι μέρες εβδομάδες. Οι ιθύνοντες της εταιρείας είχαν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους, ενώ από την άλλη οι ακτιβιστές θαύμαζαν το σθένος της Τζούλια. Για να τραβήξει την προσοχή των ΜΜΕ, δήλωσε ότι σκόπευε να σπάσει το ρεκόρ της μακρύτερης παραμονής πάνω σε δέντρο, που μέχρι τότε ήταν 43 μέρες. Και το κατάφερε. Τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες άρχισαν να ασχολούνται μαζί της και να καλύπτουν τα γεγονότα της αποψίλωσης του δάσους.
Τ. Χιλ: Πώς ήταν η ζωή πάνω στο πανύψηλο δέντρο
Όπως αποκάλυψε αργότερα η Τζούλια Χιλ, οι πρώτοι τρεις μήνες πάνω στο δέντρο ήταν πολύ δύσκολοι, σωματικά αλλά κυρίως ψυχολογικά. Έπρεπε να παλέψει με την απομόνωση και τον αυτοπεριορισμό της σε λίγα εκατοστά, χωρίς καμία άνεση του πολιτισμού. Περνούσε το χρόνο της μελετώντας, επικοινωνώντας με τους ακτιβιστές, δίνοντας συνεντεύξεις και φυσικά, απολαμβάνοντας το τοπίο. Πάνω στο δέντρο είχε φτιάξει ένα μικρό καταφύγιο μέσα στο οποίο ίσα που χωρούσε ένα sleeping bag και μερικές προμήθειες.
Ζούσε μόνη της πάνω σε μία αυτοσχέδια πλατφόρμα υπομένοντας καταιγίδες, κρύο, ανέμους και βροχή. Υποστηρικτές της έπρεπε να μπαίνουν κρυφά στο δάσος και να της ανεβάζουν εφόδια όπως τρόφιμα και νερό, αφού η Τζούλια δεν πάτησε το πόδι της στη γη για όλο αυτό το διάστημα.
Από την άλλη πλευρά, η εταιρεία δεν έμεινε άπραγη. Οι υλοτόμοι την απειλούσαν, την έβριζαν, επιστράτευαν ελικόπτερα που πετούσαν γύρω της δημιουργώντας δυνατά ρεύματα, έκοβαν γειτονικά δέντρα για να της κάνουν πόλεμο νεύρων και απειλούσαν πως θα αρχίσουν να κόβουν και τη Λούνα. Ωστόσο, παρά τις απειλές τους, η θαρραλέα κοπέλα δεν το έβαλε κάτω.
Κατάφερε να παραμείνει πάνω στο δέντρο για δύο χρόνια και 8 μέρες. Το Δεκέμβριο του 1999 η εταιρεία, μην μπορώντας πια να αντιμετωπίσει τη χρονική πίεση, την κατακραυγή των ΜΜΕ και της τοπικής κοινωνίας, έκανε πίσω. Υπέγραψε συμφωνία που προέβλεπε ότι τόσο η Λούνα όσο και όλα τα δέντρα που βρίσκονταν σε περιμετρική απόσταση 60 μέτρων, δεν θα κόβονταν.
Μάλιστα η Τζούλια και ακτιβιστές από όλον τον κόσμο κατάφεραν να μαζέψουν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, για να αγοράσουν ένα μεγάλο κομμάτι γης που περιλάμβανε και τη Λούνα. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του κινήματος των «tree-sitters» (καταληψίες δέντρων) που μία κατάληψη είχε τέτοιο αποτέλεσμα.
