Ακόμη και ως σκέψη, ο χωρισμός είναι κάτι επώδυνο. Και επειδή ο φόβος της μοναξιάς σε συνδυασμό με τη ρουτίνα ενός ζευγαριού – που δεν είναι πια εpωτευμένο – μπερδεύουν την κατάσταση και κυρίως τους ανθρώπους, καμιά φορά οι σχέσεις τελειώνουν, όμως, εμείς αρνούμαστε να το συνειδητοποιήσουμε. Μόνο στην περίπτωση που ένας από τους δύο κεραυνοβοληθεί από ένα νέο πρόσωπο στη ζωή του, γίνεται αντιληπτό το τι δεν «δούλευε» στη σχέση, αλλά και τα ψέματα που λέγαμε στον εαυτό μας – και στον σύντροφο μας – για να μην αναγκαστούμε να διακόψουμε.
Ακόμη χειρότερα, μπορεί να μη διαβάζαμε τα σημάδια που ομολογούν ότι έχουμε ήδη κάνει το βήμα έξω από τη σχέση και απλώς δεν έχουμε το θάρρος να το ομολογήσουμε. Και ο λόγος για ενδείξεις πέρα από τη χλιαρή ή ανύπαρκτη σeξουαλική μας ζωή, πράγματα που λέμε και κάνουμε στην καθημερινότητα μας, χωρίς να τους δίνουμε τη σημασία που πρέπει για διαφορετικούς, ανά περίπτωση, λόγους. Όπως για παράδειγμα το ότι:
1. Βρίσκουμε τους συντρόφους μας ενοχλητικούς
Ο τρόπος που πίνει τον καφέ, το πως πλένει τα δόντια του/της, ο τρόπος που περπατάει ή σπρώχνει το καρότσι στο σούπερ μάρκετ, όλα τελος πάντων, μας εκνευρίζουν. Δεν φταίει ο άλλος (συνήθως). Ούτε εμείς. Το κομμάτι του εαυτού μας που ξέρει την αλήθεια, αντιδρά στη λάθος εικόνα. Που δεν τον / την περιλαμβάνει στη ζωή μας.
2. Ψάχνουμε αφορμές για καβγά
Αν μας δοθεί αφορμή να του /της την «πούμε», δεν την χάνουμε με τίποτα. Θέλουμε να βρούμε λαθάκι και να τους το «χτυπήσουμε» μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Ναι, μόνο που μηδενική κατανόηση και ανοχή, σημαίνει ότι δεν τρέφουμε πια κανένα τρυφερό αίσθημα, γι’ αυτόν που πάλι λέρωσε τον νιπτήρα με αφρούς ξυρίσματος ή για εκείνη που ξέχασε το καλσόν της έξω από το καλάθι με τα άπλυτα…
Όταν αγαπάμε κάποιον και κυρίως όταν τον θέλουμε, τον αγαπάμε όπως είναι. Δεν θέλουμε να (του/της) αλλάξουμε τίποτα.
3. Έχουμε χωρίσει και επανασυνδεθεί άπειρες φορές
Εδώ δεν μιλάμε για μία “on – off” σχέση. Μιλάμε για ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Η σχέση έχει τελειώσει οριστικά, ωστόσο, κάτι ο φόβος της μοναξιάς, κάτι η ρουτίνα που είναι ύπουλος εχθρός και κανείς δεν αποφασίζει να πάει παρακάτω μόνος του. Συνήθως, αυτό το χαρακτηριστικό το εμφανίζουν πολύχρονες σχέσεις, συνήθως με πολύ καλή φιλική επαφή του ζευγαριού, αλλά – για μισό – αυτό δεν είναι «ζευγάρι». Είναι κολλητοί.
4. Θέλουμε να τους αλλάξουμε
Να τους «κόψουμε» συνήθειες, να τους αλλάξουμε ντύσιμο, να φρεσκάρουμε το κούρεμα τους, να τους μάθουμε (καινούριους) τρόπους. Μα, γιατί; Όταν αγαπάμε κάποιον και κυρίως όταν τον θέλουμε, τον αγαπάμε όπως είναι. Δεν θέλουμε να (του/της) αλλάξουμε τίποτα. Με το να ζητάμε αλλαγές, είναι σα να προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας να παραμείνει σε μια σχέση που έχει τελειώσει. Να βρει κίνητρο. Ενώ δεν υπάρχει.
5. Δεν κάνουμε σχέδια (μαζί τους)
Όταν η κουβέντα φτάνει στις καλοκαιρινές διακοπές ή στο τι θα κάνουμε το Σαββατοκύριακο, τα πράγματα… στραβώνουν. Δεν είναι ότι απλώς αποφεύγουμε να κλείσουμε ξενοδοχείο, στο οποίο υποτίθεται θα χαλαρώσουμε μαζί σε 3-4 μήνες από τώρα. Ούτε τραπέζι σε εστιατόριο δεν κλείνουμε και φυσικά και αυτό «φλυαρεί» για την πρόθεση μας να μη συνεχίσουμε στη ζωή μ’ αυτόν τον άνθρωπο.
6. Λογοφέρουμε μπροστά σε φίλους
Όταν πραγματικά ενδιαφερόμαστε για κάποιον, τις στιγμές έντασης μαζί του τις κρύβουμε, τις «κουκουλώνουμε», δεν θέλουμε να μας δουν να τσακωνόμαστε. Όταν, όμως, όλο αυτό έχει τελειώσει (και σκασίλα μας), δεν μας νοιάζει να γίνουμε και λίγο… ρεζίλι. Μπροστά σε κόσμο. Λίγο περίεργο, αλλά συμβαίνει και συμβαίνει επειδή δεν μας νοιάζει τι πραγματικά θα συμβεί μετά από έναν καβγά. Ας είναι και χωρισμός, που λέει ο λόγος.
7. Αντιπαθούμε τους φίλους τους (κι αυτοί τους δικούς μας)
Αν τον πρώτο καιρό της σχέσης κάναμε υπομονή για τον… γλοιώδη φίλο του ή την αντιπαθέστατη κολλητή της, τώρα πια δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρυβόμαστε. Το δείχνουμε, γνωρίζοντας ότι με αυτούς τους ανθρώπους τους δένουν πολλά. Και δεν χάνουμε ευκαιρία να πετάξουμε τα «ποντάκια» μας, για το «ποιόν» τους.
8. Ξεχνάμε κινητό, ραντεβού, οτιδήποτε είναι να κάνουμε μαζί
Δεν έχουμε κανένα άγχος για το πότε θα χτυπήσει το τηλέφωνο. Ή για το αν τους «στήσουμε» σ’ ένα ραντεβού. Δεν μας «καίγεται» καρφί, κοινώς και κάνουμε τεράστιο κόπο να το κρύψουμε. Αν ούτε αυτό μας έχει «ξυπνήσει» αναφορικά με το… που πάει η σχέση, το ακριβώς επόμενο δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις.
9. Είμαστε εκνευρισμένοι συνέχεια
Μαζί τους, κυρίως. Μπορεί να έχουμε περάσει όλη τη μέρα μέσα στην καλή χαρά, το χαμόγελο και την ευγένεια με οποιονδήποτε άλλο, αλλά όταν βρισκόμαστε μαζί τους, ξύνουμε τα νύχια μας για καβγά. Όλα τα κάνουν λάθος. Από τον τρόπο που ανασαίνουν, μέχρι το πώς αλλάζουν κανάλι στην τηλεόραση.
10. Σκεφτόμαστε άλλους / άλλες
Δεν είναι ότι υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος/-η στο μυαλό μας. Ούτε ότι ψαχνόμαστε για περιπέτειες. Αλλά, κάποιες στιγμές σκεφτόμαστε άσχετα – γοητευτικά – πρόσωπα που μπορεί να είδαμε το πρωί στην τράπεζα ή στο διπλανό τραπέζι του καφέ. Αν η σκέψη είναι λίγο πιο επίμονη απ’ ό,τι συνήθως, το μυαλό – και το σώμα – κάνει τα δικά του, προκειμένου να αντιδράσει σε κάτι που έχει ήδη τελειώσει.
